Mijn vader had longkanker en daarna een hersentumor en nu heeft zijn zoon het ook. Verschil is dat mijn vader verlamd raakte en niet meer kon praten. Gelukkig kan mijn broer nog wel praten en soms grapjes maken, al is het verdriet er natuurlijk ook bij hem, zijn dochter en bij ons. Volgende week een biopt en dan weten we in welk stadium de tumor is. Beter worden kan hij niet maar we hopen zo op nog een periode waarin hij samen met zijn dochter nog een beetje kan genieten. Gisteren genoten we van hoe hij buiten in de zon zat met zijn sjekkie in de hand. Roken doet hij er bijna niet van, maar het gewoontegebaar is hem dierbaar. Met z’n drietjes op zijn kamer het avondmaal gegeten en daarna gingen F. en ik weer naar huis. Ik bracht haar naar Amsterdam terug en wist, ondanks tomtom, toch de verkeerde afslag te nemen en kwam op de weg naar Purmerend terecht. Maar uiteindelijk zag ik Haarlem staan en hoe dankbaar kun je dan zijn. Vanmiddag een nieuwe voorraad boeken gehaald bij de bieb, het weekend van rust kan beginnen. Vanavond zuurkool en spekjes voor mij en een restje Chinees voor Ton. Onze kinderen nemen het bezoek aan Frank even over. Volgende week zijn wij weer aan de beurt.