Heeft een meeuw ook zo’n verlangen naar iets lekkers dat het water hem in de mond loopt? Jazeker. Vanmorgen zat ik buiten te ontbijten, voeten in het zand, zee voor mijn neus en op een meter afstand een zilvermeeuw. Stevig staand op de reling van ons hek. Hij kijkt me schuin aan, slikt en aan de punt van zijn snavel ontstaat een druppel. Die wordt groter en zwaarder tot hij valt.

Dan klinkt boven zee een meeuwenroep, hij kijkt om, zet zijn vleugels uit, wipt op en is weg. Later komt er een terug, kijkt naar wat er op tafel ligt, ziet een klein gekleurd doosje met zoetjes. Dat lijkt hem wel wat, neemt het in de bek en loopt weg. A. er achteraan, in pyamabroek, net zo lang tot hij het laat vallen en opvliegt.  Rust weergekeerd.