Ik stond vandaag bij ons in de lift en daar stond een voor mij onbekende meneer met een werkpak aan waarop stond ‘ Wildschut dakbedekking”. Mijn hart maakte een sprongetje en ik zei: ‘ik ben van Wildschut van de dakbedekking’. Blijkt hij ( ik vergat zijn naam te vragen) al 40 jaar daar te werken en heeft hij mijn vader gekend. En oom Kees, oom Piet, Rinus, Mart, Henk en natuurlijk nu de huidige generatie Sjoerd en Femke.

Het deed wat met me dat hij mijn vader had gekend. Er zijn niet veel mensen die ik ontmoet die hem gekend hebben en dan is hij toch weer even levend voor me. Ik ben gelijk op zoek gegaan naar foto’s van hem maar jammer genoeg zijn er te weinig leuke, goede foto’s van hem alleen. Deze foto is slecht van kwaliteit maar betekent veel voor me want hij doet me denken aan de ontspannen vader die heerlijk mondharmonica zat te spelen in zijn favoriete stoel. De stoel waarin hij uren zat te lezen en een goed glas wijn dronk. Oh, als ik hem nog eens zo zou kunnen zien. Ik realiseer me dat ik veel te weinig met hem over echt belangrijke dingen heb gesproken. Tegen de tijd dat ik daaraan toe was, ging hij dood. Maar gelukkig heb ik deze mooie herinneringen wel.