“ Er is te weinig weinig”,
regel uit gedicht ‘ Ligstoel 1′ van Herman de Coninck.

Er is te veel te veel. Te veel informatie, geluiden, prikkels, moeten.
En dan is het heerlijk om van te veel naar veel, minder en weinig te gaan. Want om gelukkig te zijn hebben we niet veel nodig. Veel brengt veel zorgen met zich mee, verantwoordelijkheid.
Veel bewaren betekent geregeld tegen te veel stapels en dozen oplopen. Die moeten opnieuw doorgenomen worden: wat blijft, wat mag weg en wat is nog niet zeker. Wat blijft moet weer ergens opgeborgen worden met de andere blijfsels en de twijfelgevallen.

En zo blijf ik dus jaar in jaar uit mijn kamer opruimen. Waarom sorteer ik niet direct veel strenger? Omdat ik zoveel waardevol vind en altijd denk: daar kan ik misschien nog wel wat mee.

Weinig is overzichtelijk, geeft rust aan de geest, schept ruimte voor nieuwe dingen. En die nieuwe dingen bewaar ik dan weer omdat ik ze waardevol vind. En zo wordt bij mij weinig altijd weer meer, veel en soms teveel.