Ik ga ergens een slaatje uit slaan: namelijk uit de informatie die op internet te vinden is over ‘sla’.

Sla, het hoort er zo bij dat ik er eigenlijk nooit verder over nadenk hoe oud die groente zou kunnen zijn en of die er altijd hier is geweest. Zoals die nu is niet, vroeger, in de tijd van de Romeinen, was het blad harder en werd de sla gekookt. Maar nog verder terug, bij de Egyptenaren werd ook al sla gegeten maar geen kropsla maar stengelsla.

Tegenwoordig zijn er vele soorten maar in mijn jeugd was er alleen de gewone krop ‘slappe’ sla, ofwel botersla. Die werd later verdrongen door een nieuwkomer, de ijsbergsla, maar is nu weer helemaal terug.

Die ijsbergsla is pas ontstaan in de 20e eeuw in Amerika en het kreeg de naam Iceberg vanwege het transport van de sla per trein van de west- naar de oostkust. En om de sla fris te houden werd er een berg ijs op gedaan. De echte naam is ijssla. Dit soort informatie vind ik altijd leuk, je gaat toch anders naar zo’n krop kijken vind ik.

gifsla, afbeeldingen van internet

Gifsla zul je niet bij de supermarkt of de groenteman tegenkomen, dat moet je in het wild zoeken. Het witte melksap dat erin zit werkt kalmerend en slaapverwekkend en wordt in de vorm van poeder als medicijn verkocht. Tot begin 19e eeuw is dit plantje als medicijn gebruikt. Uit een Pools onderzoek blijkt dat het net zo pijnstillend is als ibuprofen. Maar dat wisten de oude Egyptenaren, de Grieken, de Romeinen en de indianen al heel lang geleden. Niets nieuws onder de zon dus.