In het schrijfcafe koos ik deze kaart van Rothko om erbij te schrijven. De foto is niet scherp maar het beeld is duidelijk

Ik koos de kaart omdat

ik weer even terug was op de tentoonstelling van Rothko en dat ik daar door enkele werken zo geraakt werd. Had ik vooraf niet gedacht, had wat scepsis, maar die verdween snel. Ikzelf verdween een enkele keer in zijn schilderij. Dit schilderij voelt alsof je wordt omgeven door een omarmende zonnegloed. Op de kaart lijkt het werk veel egaler dan in het echt. Waarom die scheiding in het midden, die verandering van kleur rechts? Wat had hij letterlijk voor ogen bij het schilderen? Ik kan me zelfs voorstellen dat hij letterlijk in een zonnebloem dook met zijn gezicht en dat hij omringd werd door deze kleuren. De eenvoud ervan vind ik mooi. Is dit de essentie van wat de zonnebloem hem liet zien? Hoe is hij tot deze kleuren geel gekomen? Hoeveel lagen zitten eronder? Ik zou het willen aanraken maar dan gaat het alarm af. Afstand houden dus en in gedachten naar binnen gaan.

zonnegloed
in verf
gevangen op doek
ik duik erin en
voel

voel
en kijk
geler dan geel
ik dring naar binnen
energie

energie
door kunst
stel me open
en laat het binnen
herkenning

herkenning
in kleur
en in vorm
de schilder pakt de
essentie