Gisteren kregen we in het schrijfcafe de volgende vraag:
Wat kun je leren over het leven van de keukenla?
Overzicht, dat leer ik ervan. Alles sorteren zodat je het moeiteloos kunt vinden. Soort bij soort, groot bij groot, klein bij klein. Maar de la leert me ook dat het heel saai is, er valt niet veel te beleven. Pas als het door elkaar gaat, het rommeliger wordt, dan ziet het er interessanter uit voor mij.
Blijkbaar hoort dat bij me. Toch ben ik heel blij en trots als mijn laden zijn opgeruimd. Dat probeer ik dan ook met mijn werkkamer. Prachtig die opgeruimde tafel, maar ja, je moet je spullen toch ergens kwijt en spullen heb ik zat. Maar de keukenla leert me ook dat er altijd weer orde is te maken uit wanorde, dat je moet genieten van het moment dat alles netjes is want dat moment duurt maar even.
Dit komt mij bekend voor.Wanneer alles klem komt te
zitten ga je pas opruimen en sta je weer versteld
hoeveel ruimte er dan in zit, maar ja, voor
hoelang??? Eigenlijk ondankbaar werk!