Gisteren, 2 november, was het Allerzielen. Na zo’n bewogen jaar stonden we op deze speciale dag met elkaar stil bij het overlijden van Mink, Arnold en Angélique. ’s Avonds in de kerk en later op het kerkhof. We hebben aan ze gedacht, kaarsen voor ze gebrand en hardop of in gedachten hun namen genoemd.

In de middag was ik in Noordwijk voor een schrijf- en labyrint-middag en ook daar was Allerzielen het thema. Een van de eerste zinnen die ik hoorde was:’ Dat wij hun licht mogen meedragen ons leven lang.’En dat is wat we doen met de mensen waar we van houden en die er niet meer zijn: wij houden in gedachten waardoor zij bijzonder waren, waardoor hun licht werd verspreid en nu houden wij ze in het licht. Letterlijk door een lampje op zonne-energie op het graf te zetten, een kaars bij hun foto of figuurlijk door aan hen te blijven denken en hun naam te blijven noemen.