Tijdens een fietstocht vanuit Katwijk kwam ik oog in oog te staan met een roerdomp. Direct dacht ik: foto maken en doorsturen naar Ibo. Die was aangenaam verrast door mijn ontmoeting. Maar het bleef niet bij die ene verrassing. Tijdens een wandeling langs het strand met vriendin A. zagen we opeens iets bijzonders liggen.’ Een zeeanemoon’ riep ik direct, al was ik er niet zeker van maar dat was het eerste wat in me opkwam. We bekeken hem, drukten er voorzichtig op en hij trok zich in en zette weer uit. Zou hij nog leven? Dat kan toch niet? We draaiden hem om en zagen een klein gat in zijn buik. Was hij daaraan gestorven? Voorzichtig draaiden we hem weer om en namen hem op een slipper mee naar ons huisje. Daar riepen wij direct vriendin H. en vroegen haar of zij kon opzoeken welke soort het was. Het bleek de groene zeeanemoon te zijn.

Klik om ze goed te zien op de foto.

We bewonderden deze bijzondere vondst. Maar toen draaiden wij hem om en maakten de onderkant wat breder. En wat zagen we daar? twee opgeplakte ogen. H. wist niet hoe ze het had. Werd ze nu in de maling genomen? Jawel. Op het strand hadden A. en ik na een tijdje ontdekt dat het een speeltje was, keken elkaar aan en wisten tegelijk wat we zouden doen: H. in de maling nemen. En dat is gelukt. Zo nam ik Ibo in de maling met de roerdomp. Ik was in een natuurcentrum en daar stond hij, opgezet en wel. Gelukkig konden H. en Ibo er de lol van in zien.

En daarna heeft de anemoon nog vele reacties opgeroepen bij passanten, want we hadden hem op de  afscheiding gezet. ‘ Oh, een zee-egel’ of ‘ kijk, wat zou dat zijn? lijkt wel een zeebeestje’. Je snapt het, we hebben plezier gehad.