Het leuke van al gelezen boeken weer eens openslaan is dat ik dan door het boek ga via alle haakjes die om om mooie zinnen of rond hele stukken tekst heb gezet. Vaak heb ik me voorgenomen al die aangestreepte stukken eens achter elkaar te zetten als een soort hoogtepunt van het boek. Voor mij dan, anderen zullen andere stukken kiezen.

Zo heb ik dubbel genoten van het boek ‘Zomer in Anatolië‘ van Gaston van Camp. Enkele aangehaalde stukjes:

…‘ Het is adembenemend mooi. Je moet met woorden als ‘ adembenemend’ omspringen alsof ze van kwikzilver zijn. Er zijn buiten de dood weinig dingen die je adembenemend mag noemen…’

…‘ De weg klom de kloof uit’…

…‘ Augustus, oogstmaand. Maar het groen kreeg al een voorzichtig tintje van brons, de blaren van de wijngaarden hingen slap en half verkleurd. Herfst preludeerde, september kwam op kousevoeten naderbij…’

Dat is het heerlijke van boeken hebben. Je mag erin schrijven, je kunt het herlezen, uitlenen, weggeven of gewoon in je kast laten staan om er af en toe eens een uit te nemen. Zoals nu.