Troost zoeken bij elkaar, in de herinneringen, in woorden. We zijn er allemaal naar op zoek als de tijd daar is. Zo was ik naar gedichten aan het kijken die iets van troost zouden kunnen brengen, maar wat de een aanspreekt, zegt de ander weer niets. Zelf vond ik de laatste strofe van een gedicht van Herman Gorter heel mooi, vooral in verband met ons nichtje Angelique:

Ze weet haar licht niet, ze is
zich zelve wel droefenis,
ik wilde ik kon haar iets geven
verlichtend het donkere leven.

Maar dat konden we helaas niet.