Misschien ken je het verhaal van Icarus en zijn vader die uit gevangenschap ontvluchtten door vleugels te maken en die aan hun armen te binden en als vogels weg te vliegen. Helaas luisterde Icarus niet naar de raad van zijn vader om niet te dicht bij de zon te gaan vliegen want dan zou de was van de vleugels smelten. Maar, zoals dat met pubers gaat, die willen hun eigen grenzen opzoeken en niet naar wijze raad luisteren. Dit eerste gedicht is geschreven vanuit een toeschouwer.

icarus

samen ontvluchten
op armen als vleugels
een gewaarschuwd mens
telt niet voor twee

het is zijn hoogmoed
die was doet smelten
vleugels onbruikbaar maakt

hard is zijn val
het diepblauwe water
opent zich en sluit
fel rimpelend de hoop
op een vrij leven af

marisca