Vandaag trekken we verder, via de Burren, en nemen een landelijke weg naar Galway. Daar aangekomen is het zoeken naar een parkeerplek omdat we geen geld hebben maar daar is gelukkig een parkeergarage. Galway is een leuk oud stadje en overal treden jongelui op straat op. Een groep maakt echt indruk op ons, wat een stemmen, wat een plezier. Zo horen we toch nog Ierse muziek. En dan is daar een geldautomaat, heerlijk een dubbele espresso met wat lekkers erbij en jawel, de zon schijnt en we zitten op een terrasje.

Ton gaat terug naar de auto maar ik wil nog even wat winkels in. Ik vind niets van mijn gading en ga ook terug.

Ik vind het landschap hier prachtig, maar voor Ton is het te leeg, te kaal. Ik probeer zoveel mogelijk naar buiten te kijken ( naar het landschap bedoel ik dan, niet door de voorruit) maar niet te lang want ik moet opletten, de wegen zijn hier opgebouwd uit bochten.

Als we in Clifden aankomen volgen we de aanwijzingen van het reisbureau maar die brengen ons overal in en rond de stad, maar niet waar we moeten zijn. Nu is het hier steeds lastig om onze verblijfplaatsen te vinden want er staat geen straatnaam en nummer bij en dan weet tomtom het ook niet meer. Maar we komen bij ons kasteelhotel en gelukkig mogen we er al in. We hebben een balzaal van een slaapkamer met hemelbed. Het is hier goed rusten.

Voor het diner heb ik speciale kleding meegenomen al mag iedereen ‘ casuel gekleed’ aan tafel. Helaas is Ton te moe en ga ik alleen. Neem een uitgebreid menu, flesje wijn erbij en het toetje, dat is voor Ton.

De volgende dag is een rustdag. We slapen veel, ik loop door de tuin naar de baai en zet oude boten op de foto. Ton is opgeknapt en in de avond gaan we naar het stadje en eten heerlijk in een pub. Er hangt op straat een gezellige sfeer. Overal volle terrasjes, vrolijke mensen, daar voel je je goed bij. We wachten niet op de muziek want morgen moeten we van west naar oost rijden, naar Dublin, zo’n 350 km.

In Dublin is Ton jarig en dat vieren we bescheiden in het hotel. Van de stad zien we niet veel want het is te vermoeiend voor Ton.

Terugkijkend op onze reis: we hebben er geen spijt van maar weten dat we dit niet meer kunnen. Volgende keer gaan we ergens een huisje huren. Maar wij zijn wel in Ierland geweest en kijken er met genoegen op terug.