Gisteren en vandaag was het echt Ierlandweer. Hoe ik dat weet? Ton en ik zijn er net tien dagen geweest.Het is altijd een wens van mij geweest eens naar Ierland te gaan, en die wens is nu uitgekomen. Op 28 juli vliegen we naar Cork in de wetenschap dat ik mijn telefoon thuis heb laten liggen. Maar gelukkig heeft Ton zijn telefoon wel mee. Het is niet lang vliegen, we zetten de tijd een uur terug en stappen uit in een bewolkt Ierland.

Het is even wennen aan het stuur aan de andere kant, maar vooral het weer moeten schakelen, en dan nog links ook. Maar het gaat goed en in onze huurauto rijden we de kustroute die smal is, slingert en door de hoge heggen weinig uitzicht biedt. We stoppen in Kinsale, vinden snel een parkeerplaats en verbazen ons erover dat er geen zebra’s zijn. Die zijn niet nodig want iedere automobilist stopt voor een voetganger die over wil steken. We lunchen, het begint te regenen en het wordt weer droog. Ik geniet van de felle kleuren van de huizen, de bloemen aan de gevels.

We gaan verder en komen rond 2 uur bij ons B&B aan, buiten Clonakilty. Envelop op de deur geplakt met onze naam erop en de sleutels erin. Helaas hebben wij niet door dat het kamernummer er ook op staat. Dus wachten tot er iemand thuiskomt en dan blijkt dat we al die tijd al gewoon naar onze, kleine, kamer hadden kunnen gaan. Die avond eten we in het stadje, pak ik mijn vakantiepakketten van H. en A. uit en slapen we voor het eerst in Ierland.