schatten
mijn ogen dwalen
speurend rond
op zoek naar iets
dat opvalt
in de menigte
stenen aan zee
naar die ene
afwijkende
kleur of vorm
die mijn oog vangt
ik verlaag het zicht
tot zithoogte
mijn vingers gaan verder
waar mijn blik stopt
ruw en glad
rond en rafelig
ribbels overdwars
lekker in de hand
landschap in
steen gevangen
stukje berg van toen
bewaar ik in mijn
schattenkistje van nu
marisca
lieve marisca,
wat heb je een mooi gedicht geschreven. Steeds weer opnieuw wil ik dit lezen zodat het bij mij zal blijven.