Stel dat ieder een lichtje heeft in de hal dat je welkom heet . Dat je je welkom weet. Hoe zou de wereld er dan uitzien? Minder agressie, minder geweld? Het zou zo maar kunnen.

Het hebben van een veilige plek waar je ook echt welkom bent is zo’n groot goed. Dit zou je ieder mens gunnen. Niet moeten vluchten uit je dorp, je geboortestreek, je land. Niet in een overvolle boot op zee achtergelaten worden. Niet met wantrouwen in een nieuw land ontvangen worden.
Wat ben ik toch bevoorrecht met dat lichtje in de hal. Je zou het de kinderen wensen die op straat zwerven die mogelijk nooit zo’n lichtje hebben gehad. Zij zijn aan het donker overgelaten. Moeten zich daar staande zien te houden. Hebben misschien nooit het echt veilige gevoel gehad om gewoon kind te zijn. Wat hebben de kinderen in mijn omgeving een geluk gehad die zich gewenst weten, geliefd, altijd welkom in het huis waar een lichtje in de hal brandt dat zegt dat zij hier altijd welkom zijn, onvoorwaardelijk. Waarom is het toch zo wreed verdeeld in de wereld?

Dit alles schreef ik gisteren nadat we eerst in het schrijfcafé een lijstje moesten maken van dingen die licht geven, letterlijk of figuurlijk. Een van de dingen die ik opschreef was het lichtje in de hal dat me altijd zo’n, warm gevoel geeft als ik thuis kom. En vervolgens rolde het bovenstaande uit mijn pen.