Als je de opdracht krijgt’ schrijf een gedicht over het geluid van water’, da ga je daar eerst eens een tijdje over denken en vlak voor ik enige weken geleden in slaap viel, kreeg ik opeens een paar zinnen in mijn hoofd. Dus snel opgeschreven en daarna viel ik dus lang niet in slaap want de zinnen bleven gaan en komen. De volgende dagen spelen met die zinnen en afgelopen dinsdag las ik het onderstaande gedicht voor:
water
dondert kletterend neer
in kleine kogeltjes
wit van de kou
zakt loom uit
trekt cirkels
zacht als een zucht
spat sissend op
onder banden
of glijdt traag
als een traan
onhoorbaar
water
m’
is mooi geworden!