Vandaag is het voor het eerst in 50 jaar dat wij geen vaderdag vieren. De dag werd voor mij makkelijker gemaakt omdat er vandaag een familielunch van de familie van der Eem was en ik daarvoor met een van mijn schoonzussen naar de kerk bij ons op de hoek ben geweest. Maar wat ook enorm hielp was de lieve mail die ik kreeg met de zondagspost van een zeer trouwe vriendin en de kaart die ik in de brievenbus vond van ook een trouwe vriendin, maar dan een vriendin van onze oudste. Ik moest daarbij denken aan een zakje dat ik kreeg toen ik laatst ansichtkaarten in een museum kocht. daar stond op:

En ik voelde heimwee naar de tijd dat Ton lekker zat te lezen op de bank met een van de boeken die hij vast ook op vaderdag had gekregen van de kinderen. En zoals altijd zeggen we dan: gelukkig hebben we de foto nog. Het is wel een foto uit zijn betere tijd toen hij nog spek op de botten had.