Maanden geleden waren we als schildermeisjes bij elkaar en maakte ieder een abstracte collage/tekening. Die bekeken we om beurten en schreven er onze impressies bij. Gisteren kwam ik de teksten weer tegen en ben ermee aan de gang gegaan om er gedichten van te maken.

abstract

kleuren blijven op zichzelf
geel stroomt uit
ronde vormen tollen rond
zonder de ander te raken
blauw dringt binnen
in het rode avondlicht
dat zich spiegelt
in kromgetrokken randen

m’

Ik geef toe, je moet fantasie hebben om dit in een klein abstract werk te zien. Maar gelukkig heb ik fantasie genoeg voor nog een gedicht bij een ander werk.

de werkelijkheid valt in brokken
uiteen en versplintert
herinneringen worden bijeengeraapt
opgepoetst en opgestapeld
tot een fundament
hoog genoeg om de toekomst
in de ogen te kunnen kijken

m’