Ik schrijf omdat ik het heerlijk vind mijn pen te volgen zonder te weten waar ik uitkom. Woord na woord ga ik voort en mijn pen vliegt over het papier naar verder, onbekend gebied.
Ik lees vaak verbaasd mijn woorden na en denk: heb ik dat bedacht? Woorden spelen met elkaar in mijn brein. Leggen het met elkaar aan of stoten elkaar af. En zo lang mijn pen over het papier voortgaat, zo lang gaan de woorden mee. Soms snellen ze zelfs vooruit en kan mijn hand het bijna niet bijhouden.
En het wonderlijke is dat dezelfde woorden andere combinaties kunnen vormen en dat er daneen heel ander verhaal ontstaat.
Daarom is schrijven zo boeiend. Je begint maar waar je eindigt merk je pas als je pen stopt.
Als ik niet schrijf buitelen gedachten vaak over elkaar heen. Mooie zinnen en woorden lossen op en ik krijg ze niet meer zo mooi terug.
Niet schrijven is thuis niet op reis gaan.