‘Wandelen’ Een filosofische gids. Frédéric Gros.

ik kies de volgende stilte om over te schrijven:

‘Steenharde stilte‘.

Oh, die doet pijn. Het heet dan ook vaak ‘een pijnlijke stilte’. Daar is dan even geen zachtheid, geen samen, maar iemand of meerderen die (even) buiten de groep gesloten worden, vaak door een opmerking.
Het is ook de stilte waarin iemand vergeefs probeert contact te maken of het te vernieuwen maar als antwoord komt er slechts een steenharde muur van stilte. En dat doet pijn. Een pijn die in je hart gekerfd wordt en er als litteken blijft.
Ik vraag me af hoe die mensen die deel uitmaken van die steenharde stilte zich naderhand voelen als zij zich realiseren wat dat met de ander heeft gedaan. Sommigen zullen mogelijk een schuldgevoel hebben, maar anderen vinden dat zij aan de juiste kant van de muur staan en voelen zich, mogelijk ook door het groepsgevoel, superieur. Toch hoop ik dat er iets binnensijpelt van mededogen voor de ander.
Maar dat vraagt zelfreflectie en daar is niet iedereen toe bereid want dan moet je soms jezelf kleiner maken. En wat blijft er dan van die zelfverzekerdheid over?