We zouden een hele week naar een huisje op de Utrechtse heuvelrug gaan. We hadden er echt zin in. Maar toen we het huisje inkwamen zei Ton: ‘moet ik hier een week blijven?’ Hoe leuk het er ook uitzag, hij vond het helemaal niks. Vond ik beneden ook niet, maar boven was prima en het buiten voor mij ook. Maar Ton is meer een binnenzitter dan buitenzitter en als er dan allemaal kippen om je heen lopen en die poepen waar ze staan, dan vindt hij het buiten nog minder.
Maar op dinsdag hadden we een fijne dag, Ton zijn 83e verjaardag. A. kwam, er was taart en zon. We gingen gezellig lunchen en ’s avonds sjiek dineren.

De volgende dag regende het dus we zochten iets binnen en iets dat Ton interesseerde: het oorlogsmuseum in Soesterberg. In de middag ging ik wandelen in het bos bij het huisje waar ik dus verdwaalde.
Donderdag kreeg ik een flinke aanval van meuniere en dat betekent, liggen, als je overeind komt:overgeven, dus weer liggen . Weer wat later overeind komen, weer naar badkamer en zo de hele dag door.
Vrijdag rust en zaterdagochtend naar museum waar ik al jaren heen wil: Het Depot in Wageningen. Prachtige beelden, schitterende tuin maar te weinig energie om alles te bekijken.

Toen we weer terug waren en hadden gerust zei Ton: ‘ik wil naar huis.’ Dus koffers gepakt en naar huis. En dat was maar goed ook want de volgende ochtend had Ton een infectie in zijn knie en kon hij geen stap meer doen. Bovendien zoveel pijn en dan wil je thuis zijn. En nu net is hij opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht. Onze jongste was al gekomen voor hand-en spandiensten en is achter de ambulance aangereden en neemt de honneurs waar. Mogelijk moet hij even blijven maar ze gaan in ieder geval onderzoeken wat het dit keer is.