Een paar weken geleden schreef ik met twee vriendinnen bij een aantal foto’s. We lieten onze fantasie erop los en moesten ons in de afgebeelde persoon verplaatsen. Dit schreef ik bij deze foto:

Eindelijk is iedereen weg naar werk en school. Heerlijk een paar uur alleen. Ik ga liggen zonnen in de tuin. Niemand die mij ziet dus durf ik wel mijn badpak aan te doen.
Wat zou het heerlijk zijn als ik eens alleen op vakantie zou kunnen gaan. En dan niet kamperen maar in een luxe hotel aan zee helemaal verzorgd te worden. Ik zou mijn mooiste kleren meenemen, sieraden, schoenen met hoge hakken en eten en drinken wat ik wil.
Niemand die iets van me wil of me stoort, helemaal alleen. Heerlijk zou dat zijn.
‘Buurvrouw, kom je een koppie koffie drinken? Ik wil je wat vragen’, klinkt het over de schutting.
Weg is het heerlijke gevoel. Waarom kan ik nu niet eens een uurtje voor mezelf hebben?