~Vandaag liep ik het labyrint.Het waaide hard maar de lijnen van de weg naar het hart bleven goed zichtbaar. Ik had tegenwind, daarna wind in de rug en de luwte.
Goed te realiseren dat bij tegenwind ook wind in de rug hoort.
Het was heerlijk zo in de ruimte van het strand te zijn, de hoge golven te zien, de zee te ruiken en dat alles onder het toeziend oog van Roef die ons rustig zat te bekijken.
Sterk voelde ik de kracht van de wind en wat dat met je doet: voortgestuwd worden, opzij geblazen worden, pas op de plaats maken en steeds die energie om me heen voelen.
Doorgewaaid en verfrist zit ik nu te schrijven. Wat een verschil met het schrijven vooraf. Ik neem de energie met me mee naar huis. Opgeladen als een elektrische auto maar dan op windenergie.
labyrint in de storm
Ja, het gaat altijd door, wat voor weer het ook is. Achteraf vaak een heerlijk gevoel toch naar buiten te zijn geweest.
leuk hondje!
dat is het zeker. en heel geduldig.
Stoer hoor met dit weer!