Nel en ik zijn vandaag aan onze laatste spreuk begonnen. 52 weken schrijven over een spreuk, ik heb het heerlijk gevonden. Vorige week koos ik voor een spreuk van een van mijn favoriete beeldhouwers: Henry Moore.

‘Ik denk in goede voornemens voor de dag, niet voor het jaar.’
Henry Moore.


Jarenlang nam ik mij in januari voor om een dagboek bij te houden. En ieder jaar mislukte het voor de maand januari voorbij was. Geen discipline, hekel aan vaste dingen die moeten, vergeetachtigheid, noem het maar.
Dus dat mooie nieuwe, nog bijna lege boek werd voor iets anders gebruikt.
Dan past het thema van deze spreuk beter bij me. Iedere dag een nieuwe kans. Iedere dag kunnen beslissen: doe ik iets speciaals of niet. En doe ik iets speciaals, is het dan erg als het om de een of ander reden anders uitpakt dan bedacht?

Iets in hapklare brokjes tot je nemen geeft bij mij meer kans op een goede uitkomst. Vandaag neem ik me voor mijn kamer op te ruimen (voor de zoveelste keer). Maar dan lokt de zon me naar buiten en schuif ik mijn voornemen gewoon door naar de volgende dag. Het voornemen blijft even het voornemen, de uitvoering is alleen uitgesteld.

Het heeft iets beloftevols, iedere dag je iets voornemen. Het kan van iets kleins gaan tot iets groots. En altijd is daar de geruststellende gedachte bij: lukt het vandaag niet, dan probeer ik het morgen gewoon.
Totaal geen frustratiegevoelens maar een ontspannen gevoel.
Nu neem ik me voor om morgen geen voornemens te hebben maar gewoon te bekijken wat er langskomt en of ik daar iets mee wil of niet.

Eindelijk mijn zenpunt bereikt!