Wie een boek voor het eerst leest, leert een vriend kennen.
Wie het voor een tweede keer leest, ontmoet een oude vriend.

Chinees spreekwoord.

Ik moet direct denken aan het voorlezen aan de kinderen toen ze nog klein waren. Was het boekje uit dan zeiden ze direct:’ nog een keer’. En ze verkneukelden zich erop over wat er verteld zou worden en dat zij precies wisten wat en wanneer dat gebeurde. Een verwachtingsvolle spanning was het.

Zelf heb ik soms ook dat als ik een boek uit heb het bijna direct opnieuw wil lezen. Nu komt dat ook omdat ik de eerste snel en vluchtig lees vanwege de nieuwsgierigheid naar het verhaal. Daarna ga ik het langzamer herlezen om het beter binnen te laten komen of meer te genieten van mooie zinnen of beelden. Dan onderstreep ik die en herlees die later dan nog eens.

Gedichten lees en herlees ik vele malen en merk dan dat ik niet iedere keer dezelfde woorden onderstreep. Ik pik er dus iedere keer iets anders uit. Zo leer ik ‘mijn vriend’ steeds beter kennen.

Ik koop nog steeds boeken om de schrijvers en de boekwinkel in het dorp te ondersteunen, maar vooral voor mijn eigen plezier en nieuwsgierigheid. Soms leer ik dan een vriend kennen die een voorbijganger blijkt te zijn. Die wordt dan doorgegeven.
Maar soms leer ik een echte vriend kennen die mag blijven, meegaat op vakantie, zijn vaste plek heeft in de boekenkast en geregeld in mijn handen vertoeft. En die ik steeds beter doorgrond en ga waarderen en die nooit moppert als ik een tijdje meer aandacht aan andere vrienden schenk.