Vandaag was een dag van grote tegenstellingen. Vanaf dat de kinderen 1 jaar werden zongen Ton en ik “lang zal ze leven” als ze wakker werden.
Sinds ze het huis uitgingen zingen we het ’s morgens door de telefoon. Dus ook vanmorgen want onze jongste werd vandaag 45 jaar.
Hier een foto nog gemaakt op de Koediefslaan, ze was toen een paar dagen oud. Ernaast haar oudere zus die ook opeens uit een flesje wilde drinken.

De tegenstelling van vandaag zat in de middag toen ik en met mij velen, afscheid nam van een zeer lieve, creatieve bekende.
Een groot gemis voor haar familie, vrienden en bekenden want wat een schat was zij. Dat bleek ook uit de toespraken, foto’s en film.
Als ik vroeger een ouder iemand hoorde ‘klagen’ dat er steeds meer mensen om haar/hem heen wegvielen dacht ik: nou logisch, je bent ook oud, dan gebeurt dat.
Maar nu ikzelf tot die groep behoor ervaar ik het heel anders. En dat is wat ieder mens die niet jong sterft mee zal maken.
Het hoort bij het leven maar het is niet altijd makkelijk. Maar wie heeft dan ook gezegd dat het leven makkelijk zou zijn? Niemand toch.