Nu er veel aandacht is voor de kleur van de mensenhuid valt het me op dat het steeds over wit en zwart en alle variaties daartussen gaat. Geen woord over ‘blauwen’. En toch zijn die er ook maar omdat het er maar zo weinig zijn en zij dus geen ‘bedreiging’ kunnen worden, lezen we er niet over. Tot nu toe dan, want ze bestaan. Als je het geneesmiddel Cordarone tegen hartproblemen moet slikken kan je huid een grijsblauwe tint krijgen. En sommige baby’s met een hartafwijking hebben een blauwe huidtint. En dan de mensen die een blauwtje hebben gelopen…

Nu kwam ik onlangs een heel speciaal blauw iemand tegen. Zij leek wat op een middeleeuwe met zo’n puntmuts, maar het was een 21e eeuwse, opgebouwd uit slijm en wulk en ontstaan op het Katwijkse strand.