Op het strand natuurlijk ook de meeuwen gefotografeerd en vooral de juvenielen (jong volwassen meeuwen) van, ik meen, de mantelmeeuw. Niet van de zeemeeuw, want die bestaat niet. Van dichtbij zag ik op de foto pas hoe prachtig dat verenkleed is. Dat zie je niet met het blote oog. En toen ik daar een gedicht van Herman de Coninck bij vond was mijn middag weer geslaagd.

Meeuwen

Zoals dit eiland van de meeuwen
is en de meeuwen van hun krijsen
en hun krijsen van de wind
en de wind van niemand,

zo is dit eiland van de meeuwen
en de meeuwen van hun krijsen
en hun krijsen van de wind
en de wind van niemand.

Herman de Coninck