Jaren geleden maakte ik deze tekening en altijd als ik dat blije meisjeskoppie zie word ik ook blij. En daar heb ik nu redenen voor: Ton is thuis en we gaan zo een stukje buiten lopen. De zon schijnt en een koolmees denkt al dat het lente is. Gisteravond een geweldige avond gehad met buurdame terwijl buurheer bij Ton was. Het was een voorstelling over de geschiedenis van Simon en Garfunkel en hun muziek werd zo goed gespeeld. Zo heerlijk om die muziek zacht mee te zingen, of alleen maar in mijn hoofd en op het laatst voluit met de hele zaal. Toen keek ik net zo blij als dit meisje. Voor een gelukkig gevoel hoef je niet ver weg te gaan, soms ligt het gewoon voor je deur.