Het was even stil op Fluweelbloem, maar dat kwam omdat ik weer even in de ziekenboeg bivakkeerde. Geen bronchitis dit keer maar een ontstoken divertikel in mijn dikke darm. Dus zondag geen voetbal met schoonzoon voor Ton, maar samen met mij in het ziekenhuis. Na echo en scan bleek ik niet geopereerd te hoeven worden en mocht ik thuis verder opknappen. En vanochtend dacht ik: het gaat nu de goede kant op dus even een stukje schrijven. Blij dat wij nu geen dringende dingen op de agenda hebben zodat ik lekker bed en bank kan afwisselen en misschien morgen een rondje buiten lopen. ‘Mam, doe het nou eens echt rustig aan he’ kreeg ik gisteren van onze dochter te horen. Doe ik, want vlug gaat toch niet. Ik zocht iets anders en kwam toen deze tekening tegen die ik vorig jaar maakte en die wel toont hoe je in elkaar kruipt bij de pijnaanvallen die bij deze aandoening horen. Maar hopelijk kan ik nu weer fier rechtop door het leven gaan.