Weer een leuke crea-opdracht gekregen. Neem een gebruikt theezakje dat nog vochtig is en dep het op vier plekken op een wit papier. Laat drogen en teken gezichten in de vlekken en maak er vanuit de nek een kader omheen. Dat heb ik gedaan en het werd zo:
theekopjes
schrijfopdracht
Schrijfopdracht van Christine de Vries. Kies vijf boeken uit je kast met verschillende kleuren op de kaft en schrijf van elk boek de eerste zin op. Kies er een uit als startzin en schrijf 15 minuten aan een stuk door. Put uit je eigen leven voor de inhoud. Ik koos uit het boek’ Het evenwicht van Martin Bril de eerste zin: Grote veranderingen kondigen zich vaak sluipenderwijs aan.
Lieve papa,
Grote veranderingen kondigen zich vaak sluipenderwijs aan. Je was al een tijd moe en daar kwamen nog wat vage klachten bij. Toen er veel werd aangedrongen ging je naar de dokter die het niet helemaal vertrouwde. Hij stuurde je door naar een specialist en je dacht: hij zal wel denken, wat doet die man hier, hij heeft patiënten die zijn hulp vast meer nodig hebben. Maar toen bleek jij die hulp ook nodig te hebben. Er zat wat in je longen en dat bleek een fikse dosis kanker te zijn. Die long moest eruit. Tijdens de operatie besloten ze van de andere long ook wat weg te halen want daar zat ook wat er niet hoorde.
Zoals bij al je vorige operaties deed je alsof er niet veel aan de hand was. Even revalideren en dan weer aan het werk. Maar dat bleek niet zo te zijn. Want wat in je long had gezeten was verder gaan woekeren en had al een plek in je hoofd gevonden. En die hersentumor zorgde later voor uitvalverschijnselen en die legden je uiteindelijk letterlijk het zwijgen op. Je wilde nog dingen zeggen maar wij begrepen het niet en met je hand gaf je aan’ laat maar’.
Langzaam, sluipenderwijs verliet alle energie je lichaam en tenslotte verliet jij het leven. Jammer dat ik toen niet in de leeftijd was om je allerlei vragen over je leven te stellen, over je dromen, je teleurstellingen. Ik zou zo graag nog eens met je willen praten maar je bent al 45 jaar dood. Ik droom ook allang niet meer van je maar je vergeten, dat doe ik niet. Ik voel je nog in mijn hart en dat blijft tot ook ik het leven zal verlaten. Zou ik je dan weer ontmoeten? Ik hoop het zo.
Je dochter
viertal
Een van de crea-opdrachten was: maak vier dezelfde koppen en bewerk ze daarna alle vier anders. Dat heb ik gisteravond gedaan. Was leuk om te doen en ontspannend.
creatieve dagen
Ik doe weer mee aan de 12 creatieve dagen maar er zijn zoveel opdrachten per dag dat ik er maar 1 uitkies en de rest, als ik zin heb, later doe. Vandaag weer een boeksel gemaakt omdat het thema ‘verbinding’ was en ik dat bij onze kerstdagen vond passen. Het waren mooie kerstdagen, afgewisseld door bezoek en rust thuis. Nadat ik de woorden had geselecteerd die met verbinding te maken hadden voor mij gebruikte ik ze in een gedicht. Dat werd dit: (klik erop om het vergroot te zien)
december
Ik maakte een woordgedicht bij het woord ‘december’.
december
d dagen donkeren vroeg
e en lichtjes hangen in de straten
c cirkels van het jaar
e elk jaar weer opnieuw
m maken we ons klaar voor
b bezoek met de feestdagen
e en zijn daar druk mee bezig
r rust keert terug in januari
december
samen
Gisteravond hadden we een prachtige avond samen. Vandaag is het een rustdag voor ons en ben ik begonnen aan de eerste van 12 creatieve dagen. Eerste opdracht was een boeksel te maken rond een woord dat bij me past. En toen ik ‘samen’ zag wist ikdat dat het woord moest worden. Ik heb er ook nog een klein gedicht bij gemaakt.
kerst
Gisteravond was ik met een vriendin naar een muziekavond rond kerst (schoonzus H. was weer bij Ton). Het was anders dan ik had gedacht, ik had gehoopt op wat meezingers, maar we hebben toch genoten. De zanger las het kerstverhaal’ Een witte kerst’ van Godfried Bomans voor. Lang geleden geschreven en actueel tot op de dag van vandaag. Aanrader om dat ook te gaan lezen, je vindt het zo op internet.
Vanochtend keek ik, zoals elke zondagochtend, naar De Verwondering en dit keer was ik zo geboeid door de gast die er was dat ik zeker de uitzending nog eens ga bekijken. Ook een aanrader van me.
En deze ochtend ging ook mijn telefoon en zag ik daarop mijn schoonzus uit Australië samen op de bank met haar zoon. En zij zagen mij en Ton en het is wonderlijk maar dan zwaai je even naar elkaar terwijl je zover weg van elkaar bent maar door die kleine telefoon toch verbonden.
En daar gaat het met kerst dus om: verbinding met anderen en met jezelf vinden. Licht ontsteken, licht zijn voor de ander en het licht in jezelf koesteren.
Wij komen vanavond tezamen onder het sterrenblinken, er zal geen lied weerklinken maar wel gedichten want wij vieren op kerstavond altijd voor het eten sinterklaas en daarna begint kerst. Ieder heeft kleine hapjes gemaakt, we blijven lekker in onze luie stoelen zitten, kletsen met elkaar, lachen, halen herinneringen op aan degenen die er niet meer zijn zodat zij er toch bij zijn. Dierbare avonden zijn dit en vanavond extra dierbaar. Ik wens jullie allen ook zo’n dierbare avond toe.
verdere verwachtingen
Gisteren kwam ook de vraag: wat waren vroeger jouw verwachtingen? Ik schreef:
Ik wilde vroeger een grote man, soort Ard Schenktype, die goed kon zwemmen. Nou dat is het niet geworden maar toch al 53 jaar met Ton samen en nog steeds gelukkig met elkaar.
Ik wilde, als ik niet zou trouwen, juffrouw worden op een kleine dorpsschool en ook in dat dorp wonen. Dat is het dus ook niet geworden.
Ik wilde vier kinderen maar Ton zei: laten we maar met één beginnen. Het zijn er twee geworden en toen vond ik dat ook genoeg. En wat een rijkdom is dat geworden.
Verder had ik geen grote verwachtingen, ik was eigenlijk tevreden met mijn leven.
De volgende vraag was: wat zijn je verwachtingen nu?
Mijn verwachtingen nu zijn droevig. Weten dat Ton zijn laatste kerst met ons viert en met de jaarwisseling wensen we elkaar dit jaar geen gezond nieuwjaar toe.
Geen nabije toekomstverwachtngen behalve dat ik weet dat mijn leven anders gaat worden. Veel vriendinnen zijn ook alleen komen te staan en doen het goed en ik weet dat ik het ook kan. Dus voorlopig geen vrolijke verwachtingen maar leven met de dag en daar het beste van maken. En dat lukt ons tot nu toe goed.
schrijven
Vanochtend schreef ik met vriendin R. naar aanleiding van het onderstaand gedicht.
Verwachting
Ik dacht: ik haal het uit boeken.
Ik dacht: ik vecht me vrij.
Ik dacht dat ik het ver moest zoeken,
waarschijnlijk ligt het heel dichtbij.
Ik dacht: ik moet mijn vuisten ballen.
Iemand zei: open je hand.
Ik was bang om door de mand te vallen.
Iemand zei: er is geen mand.
Freek de Jonge.
We kozen een zin die ons trof en schreven naar aanleiding daarvan enkele regels. Ik koos voor de zin: Waarschijnlijk ligt het heel dichtbij.
Geluk hoef je niet te zoeken in verre oorden maar kun je vinden in het gewone leven om je heen. Je moet er wel open voor staan en niet focussen op wat je niet hebt maar op wat je wel hebt.
En dat kunnen lieve kleine attenties zijn, een kerstboom vol lichtjes, een maaltijd samen of gewoon met elkaar naar een tv-programma kijken.
maandag
En weer begint er een nieuwe week, of begint die eigenlijk op zondag? Ikzelf vind maandag een mooie start voor de week. Het was even spitsuur vanochtend vroeg. De thuiszorg was Ton aan het douchen en toen kwam een dame van de trombosedienst al. Prikken kan ook in de douche dus dat was geen probleem. Wel dat zijn bloed weer te dik is, net als vorige week. Dus komen ze volgende week weer prikken. En net toen de thuiszorg weg was kwam de pedicure. En daarna was er koffie voor mij en chocomelk, warm, voor Ton. Vervolgens ben ik op de fiets de kerstkaarten gaan rondbrengen en eigenlijk moest ik ook boodschappen doen maar had geen puf meer. Genoeg in huis dus morgen dan maar.
Gisteren heb ik een leeslamp voor Ton gekocht voor naast zijn nieuwe stoel. Kun je makkelijk in elkaar zetten zei de verkoper. En ik geloofde hem. Thuisgekomen keek Ton blij naar de grote doos en wat daaruit zou komen. Nou eerst niet veel, ik kreeg gewoon die lamp er niet uit. Dus de doos opengesneden en toen ging het wel. Maar die lamp in elkaar zetten, we keken er beide hulpeloos naar en ook naar de tekening van de onderdelen. En wat doen we dan? dan bellen we schoonzoon R. Die beloofde binnenkort langs te komen en hem in elkaar te zetten. Krijgt hij van mij een gebraden kippetje als dank. Heerlijk zo’n technische man in de familie.