ogenblikstemming

Ton heeft gelukkig nog steeds die leuke droge humor. Toen ik van de week zei:’ik wilde kersen kopen maar die waren 8 euro per pond. Dat vond ik te duur,’ zei Ton: ‘dan koop je toch een half pond, is het niet zo duur’.

Heerlijk zulke opmerkingen.

Ik wist niet dat een huis ook verbaasd kon zijn tot ik dit huis tegenkwam. Of is het schrikken?

Jaren geleden had ik een plaatje overgetrokken van een boeddha op doorschijnend papier. Van de week kwam ik dat weer tegen en legde het op allerlei verschillende ondergronden. Daarna ging ik erbij schrijven alsof ik degene was die daar wilde gaan mediteren. Leuk om te ontdekken dat steeds hetzelfde plaatje zo anders werd van tekst door de achtergrond. Dit was mijn eerste. en je weet: klik erop om het vergroot te zien.

Deze veer lag eens op mij te wachten. Ik nam hem , waarom hem?, mee naar huis. Toen de zon scheen legde ik hem op een wit vel papier om de schaduw te zien en te fotograferen.
Schaduwen hebben soms een andere vorm dan het voorwerp waar ze bij horen.
Dat vind ik boeiend om te zien en om vast te leggen.
Schaduwen zijn de andere werekelijkheid. De schaduwkant wordt vaak als iets negatiefs bedoeld. Maar vaak is die schaduwkant interessanter, boeiender.
Dat blijkt ook op deze foto’s.

Terwijl het buiten aangenaam warm was (onder het zonnescherm), veranderde ik de foto van het aluminiumpapier in een gletsjer met brekend ijs, gewoon door erin te gaan tekenen.
Wat een zo’n verfrommeld stukje folie al niet teweeg kan brengen. Klik op de foto om het vergroot te zien.

Het is belangrijk om in tijden als het niet zo gaat als je zou willen, toch te genieten van de goede momenten. Zonde om die voorbij te laten gaan. Zoals even lekker zitten tekenen op het balkon met een glaasje wijn ernaast. Maar met een glas water is het ook prima hoor, maar af en toe een glaasje wijn, dat is dan weer een extra verwenmoment om van te genieten.

Vandaag een lange dag: de thuiszorg kwam al om half 9 in plaats van tussen 10 en 12. Voor Ton te vroeg, dus die ging weer verder slapen. Ik heb lekker op het balkon zitten lezen en toen me dat begon te vervelen pakte ik wat aluminiumfolie en verkreukelde dat. Met mijn telefoon maakte ik er foto’s van en bewerkte die. Dat kan er dan zo uitzien:

Vandaag is onze jongste 47 jaar geworden. En in die 47 jaar heeft ze al heel wat meegemaakt. Van jong keepertje bij het hockey in de buurtclub tot keepster van Jong Oranje en daarmee wereldkampioen.
Maar ze was in die tijd ook al begonnen met schrijven voor het hockeyblad en maakte de jeugdpagina tot de favoriete pagina van het blad. Intussen studeerde ze ook nog af als historicus. Hockey werd voetbal en later weer hockey, maar het schrijven bleef. Ze kreeg haar eigen tekstbureau Woordwijf. En toen begon het kinderboekenschrijven en dat is niet meer gestopt. Nu is er landelijk veel aandacht in de krant, op de radio en gisteren zelfs op de tv voor haar laatste boek Wout en Maud dat ze schreef in samenwerking met een speler en speelster van FC Twente. Deed ze vroeger in alles haar zus na, dat is nu allang niet meer aan de orde. Onze oudste is op haar eigen manier, ook schrijven maar wetenschappelijk, heel druk en heeft ook een indrukwekkend aantal publicaties achter de rug. Kortom, hier zit dus een heel trotse moeder die vooral trots is op wat een prachtige mensen die twee zijn geworden. Goed om bij stil te staan op de dag dat de jongste 47 jaar geleden werd geboren.

Maandag hebben we voorgoed afscheid genomen van onze zwager Peter. Niet meer zijn blijde gezicht zien als je langskomt. Maar ook niet meer zijn lijden zien van lichaam en geest. Ik weet het, alles en iedereen heeft zijn tijd, maar soms wil je gewoon wat meer tijd.

Afscheid nemen

is met zachte vingers
wat voorbij is dichtdoen
en verpakken
in goede gedachten der herinnering..

Is verwijlen
bij een brok leven
en stilstaan op de pieken
van pijn en vreugde.

Afscheid nemen
is met dankbare handen
weemoedig meedragen
al wat waard is
niet te vergeten…

Is moeizaam
de draden losmaken
en uit het spinrag
der belevenissen loskomen
en achterlaten
en niet kunnen vergeten

D.Bonhoeffer

Het was vanochtend heerlijk op het balkon. Nog heerlijker was dat Ton weer een goede nacht had en ook nu nog goed gaat. Dat geeft de burger weer moed en ontspanning. daarom kon ik zo lekker zitten zentangelen. Daarna op de computer er nog wat mee zitten spelen.