weer

En dit weekend was het weer mis met Ton. Bloeding in been, vreselijke pijn. Hij is weer thuis maar kan eigenlijk alleen maar liggen. Uit bed moeten is een marteling. Maar het is Ton en hopelijk zegt hij morgen weer: wil je me de krant even geven?

schrijven

Ik schrijf omdat ik het leuk vind verrast te worden door mijn eigen woorden die anders niet naar buiten gekomen waren.
De inkt vloeit uit de vulpen net zoals de woorden uit mijn hoofd/hart/geest vloeien. Vooraf niet weten wat er op papier zal verschijnen is het leuke van spontaan schrijven. Jezelf verrassen is jezelf een zetje geven verder over dingen na te denken die op papier gekomen zijn.
Wat lag te sluimeren is opgewekt en in beweging gekomen. En omdat het een proces is wat makkelijk op gang te brengen is en waarvoor je alleen pen en papier nodig hebt, blijft het heerlijk om te doen, waar ik ook ben. En het fijne is ook dat ik er niet lichamelijk heel fit voor hoef te zijn en het me toch het gevoel geeft iets creatiefs gedaan te hebben.

herfst

Gelukkig heb ik tegenwoordig bijna altijd mijn telefoon bij me waar ik redelijk mee kan fotograferen. Zo zag ik, terugkomend van boodschappen doen, allerlei blaadjes in de vaart naast de Kerklaan drijven over de reflectie van de boom waar ze vanaf gewaaid waren. Althans, dat bedenk ik dan, het zou ook van de boom verderop kunnen zijn. Maar ik dacht direct: ze zijn terug naar waar ze vandaan gekomen zijn. En ik maakte wat foto’s. Op de computer zag ik dat mijn idee versterkt werd als ik de foto omdraaide. En dan ziet het er zo uit:

buiten

Vanochtend fietste ik door de Haarlemmer Hout. Toen ik een stapel gevelde bomen zag met verschillende paddenstoelen erop, moest ik natuurlijk even stoppen. En terwijl ik foto’s maakte hoorde ik vlakbij een vogel zingen en dacht: lijkt een roodborst. Ik zal het nooit goed leren vogels op hun geluid te herkennen, maar ik had geluk, het vogeltje zat vlak boven me en het was inderdaad een roodborst.
Maar niet alleen de paddenstoelen en het roodborstje waren de moeite van het bekijken waard, ook de afgezaagde boomstammen zelf. Wat een vormen en lijnen en verborgen kleuren. Ik was al blij maar toen ik weer verder fietste was ik nog blijer. Geniet maar even mee.

verlies

Bij de schrijf-wandelopdracht stond ook dat ik een gedicht moest maken over verlies in de vorm van een Villanelle: 19 regels, 5×3 en 1×4.

Dit kwam in mij op:

ik heb geleerd om met verlies te leven
al die mensen die er niet meer zijn
en mij zo dierbaar waren

ik heb geleerd om te gaan
met het verlies van gezondheid
het gebrek aan energie

verdwenen is mijn zorgeloosheid
ik heb ermee leren leven
maar mis het gevoel van toen

ik heb geleerd om met verlies te leven
en weet hoe ouder ik word
zal dit verlies alleen maar toenemen

toch heb ik mijn levenslust niet verloren
blijf ik genieten van het kleine
dat ook zo bijzonder kan zijn
dank ik iedere avond voor weer een dag

regenwandeling

Ik vertrok vanmiddag voor mijn rondje in de buurt met een enkele spetter regen. Voor de zekerheid had ik een paraplu meegenomen . En dat was maar goed ook want al snel begon het steeds harder te regenen. Ook best leuk om zo mijn wandeling eens te maken. Het getik op de paraplu deed me denken aan het kamperen in de tent vroeger, zo’n gezellig geluid. Alleen na een paar dagen begon het wel te vervelen. Het viel me opeens op dat de auto’s die langs reden nu een heel ander geluid maakten met hun banden op het asfalt, een soort suizend geluid. Verder was het leuk te zien de bellen die ontstonden in het water en de waterhoentjes die het er misschien geeneens erg in hadden dat het regende. Zij waren toch al tot hun buik nat.

En natuurlijk nam ik elke dag wat bladeren mee naar huis om te drogen. Alleen vandaag niet. Dus nu genieten van mijn voorraad.

wandelen

Ik ben gisteren begonnen aan een 12daags schrijfproject waarbij ik iedere dag hetzelfde rondje in de buurt moet lopen en er daarna met allerlei opdrachten over schrijven. En dan bof ik, en met mij de vele andere deelneemsters, dat het zulk mooi weer is. Dat is dus dubbel genieten. De opdracht tijdens het wandelen was deze keer goed te letten op de struiken en planten vlak naast me. Gisteren keek ik vooral omhoog naar de verkleurde bomen, nu meer naast me met af en toe toch een blik omhoog.
En zo zag ik een groot stuk gras dat bedekt leek met een zilveren waas. Aan alle grastopjes hingen dauwdroppels die glinsterden in de zon. Betoverend mooi. En, hoewel ik er al tig keren had gelopen, ontdekte ik nu ‘gootplantjes’.  Grassen, duizendblad, paardenbloemen andere plantjes die groeiruimte hadden gevonden in het gootje tussen het asfalt en de stoeprand.

ik schreef ook na de woorden :zien- moet- je- leren:

zien is anders dan kijken, je
moet je aandacht bewust richten
je moet even stilstaan in het nu
leren zien is leren beleven

herfst

Ik heb vandaag lopen genieten tijdens mijn rondje in de buurt. En ik was blij dat ik mijn fototoestel bij me had want die herfstkleuren tegen die mooie blauwe lucht met her en der een witte wolk : smullen! Wat ben ik toch gek op de natuur in oktober. Nog groene bomen, al gele of rode bomen en af en toe ook al een kale. Mijn nek ging gewoon pijn doen van het alsmaar omhoog kijken. Maar het was weer heerlijk.

broer

Vandaag zou mijn broer Frank jarig zijn en 73 zijn geworden. Helaas heeft hij dat niet mee kunnen maken. Hij wordt nog steeds gemist in de familie en ik denk veel aan hem. We hebben een leven samen gedeeld. Vroeger deden we veel dingen samen, daar doet de foto uit 1969 me aan denken. En later werd het contact anders maar bleef altijd goed. Ja, ik mis mijn broertje.

jarig

Gisteren werd ik 75 jaar en een tijd geleden had ik gedacht dat heel feestelijk te vieren. Maar dat liep anders. En hoewel ik het niet vierde ben ik enorm verwend met heel veel bloemen, planten, kaarten en telefoontjes. Voelde ik me toch jarig. Maar lekker op de bank zitten lezen is ook geen straf al is het wat anders dan ik in gedachten had gehad.

Verder kijken »