gisteren

Gisteren had ik een heerlijke dag want de kweekschoolmeisjes kwamen weer bijeen. Twee jaar lang kon het niet maar nu mocht het weer. En het was alsof we elkaar vorige week voor het laatste hadden gezien. Allemaal in de zeventig, dus kennen we elkaar meer dan een halve eeuw, dat klinkt ongelooflijk lang. Toch voelt het niet zo.
Maar een voorrecht zo samen met elkaar te zijn, te horen over de levens van de anderen, de veranderingen sinds de vorige keer, maar ook nog steeds voelt het zo hetzelfde met elkaar.

Daar past deze tekening wel bij. Al hielden wij wel meer afstand, in gedachten waren we elkaar zeer nabij.

groot en klein

‘Een groot mens is iemand bij wie je je niet klein voelt, maar groot.’

Chesterton

Mooi die verschillen in letterlijk groot en figuurlijk. Zo kan een klein iemand groot zijn en een groot iemand klein. En ook een groot iemand groot en een klein iemand klein.
Bij de spreuk moet ik opeens denken aan sommige ouders en leerkrachten die een kind belachelijk maken, kleineren, vaak terwijl andere kinderen daarbij zijn. De grote volwassene voelt zich dan groeien als omstanders meelachen, maar in feite verschrompelt hij/zij eigenlijk tot een minderwaardig stukje mens.

Wat een verschil met andere grote mensen die kinderen, of ondergeschikten of mensen die ze toevallig ontmoeten juist complimenteren, ze wijzen op hun wijze woorden, daden en zeggen dat ze een voorbeeld voor anderen zijn. De aangesproken mensen groeien figuurlijk boven hun eigen zelfbeeld uit.

En het is groots iemand te prijzen, in het zonnetje te zetten, zonder daarbij ook de aandacht op jezelf te richten.

Wat is het voor ieder mens van levensbelang te weten dat je goed bent zoals je bent. Dat je je veilig voelt, niet alsmaar het gevoel hebt tekort te schieten. Opvoeders die dat voor elkaar krijgen zijn groots. Velen zijn zich dat niet eens bewust, het is voor hen normaal zich zo te gedragen.

Jammer genoeg is dat niet besmettelijk zoals corona. Dan zou er geen pandemie zijn maar een hemel op aarde.

nog een vogel

Ik ben doorgegaan met het tekenen en toen ik mijn blad omdraaide zag ik er ineens een vogel in. Die gekopieerd, omgedraaid, wat bewerkt en ze toen samen op een blad gezet.
En dat ziet er dus zo uit.

volgende stap

Nadat de tekening klaar was heb ik woorden gezocht en erbij gelegd. Je kunt rondlezen en op verschillende manieren starten met rondlezen.

lekker tekenen

Vanochtend weer eens heerlijk aan het tekenen geweest. Kijk maar mee. En op de computer de derde bewerkt tot een vogeltje. Mijn bekende geluk op de vierkante meter.

eerste stap

Deze is speciaal voor Lisette.

klik erop om het vergroot te zien.

wacht niet te lang

‘ Als je wacht tot je er klaar voor bent,
wacht je de rest van je leven.’
N.N.

Wachten en uitstellen heeft soms met onzekerheid te maken. Durf je de eerste stap te maken, denk je dat je het aankunt? Al die vragen maken dat je het maken van de eerste stap uitstelt.

Maar er zijn ook mensen die eerst doen en dan pas denken. Beide manieren kunnen voor of tegen je werken, afhankelijk van het resultaat van je daad.
Maar de boodschap hier is eigenlijk: stel niet uit want straks is het te laat. Tijd gaat voorbij en zo ook je leven en wat voorbij is komt niet meer terug.

Neem het risico dat het niet gaat zoals gehoopt want zelfs als het misgaat, of anders gaat, is het toch weer een levenservaring.

En echt leven is toch door te doen. Zelf ben ik, zoals bij veel dingen, een tussenpersoon. Niet tèafwachtend en niet tè impulsief. Ik ben tenslotten een weegschaal. Maar het gevaar daarvan is dat je alles in balans wilt hebben en dat is eigenlijk een pas op de plaats, geen verandering. Maar dan ook geen vooruitgang, onverwachte inzichten, het plezier van het onbekende.

Dus is het goed stappen buiten je vaste ritme, vertrouwelijkheden ( ik wil het woord ‘comfortzone’ vermijden) te blijven nemen. Zolang de grond onder je voeten maar stevig is. Vermijd drijfzand want dan kom je, ondanks je gezette stappen, geen stap meer verder.

papier en muziek

Vanochtend samen met vriendin A. zitten genieten in haar atelier. We maakten, ieder op eigen wijze, van gescheurd papier een klein object, A. speelde op de accordeon en terwijl zij dat deed maakte ik een gedicht. Heerlijk zo’n ochtend samen.

bijeen

klanken zoeken elkaar
botsen, vallen samen
in nieuwe klanken
een oude melodie kleurt nieuw
warme ondertonen bassen samen
halen herinneringen op
toen en nu komen bijeen
door accordeonklanken
‘love me tender’

mistig buiten

Gisteren weer heerlijk met jongste dochter en hondje Bas gewandeld in Leiduin. In het bos was de mist een stuk minder dan over de weilanden en het was bladstil. Kortom, het was genieten. Ik ben zo blij dat ik gewoon weer een tijd kan lopen zonder doodmoe te worden of benauwd. Cadeautje op mijn oude dag. Wel af en toe even stilstaan om een foto te maken.

en vanochtend was ons uitzicht thuis zo:

amaryllis

De laatste dagen weer bloemen aan het fotograferen in mijn keuken. Oude tulpen, verse amaryllis en wat er nog meer voorhanden is. Op mijn werkblad staat een prachtige rode amaryllis in bloei met wel zes bloemen. Ik heb met een schijnwerper in een bloem geschenen en opeens was ik in een andere wereld. Dat heet plezier op de vierkante meter.

Verder kijken »