scholekster

Natuurlijk, de bollen, de zich ontplooiende blaadjes, de beginnende bloesem, het kondigt allemaal de lente aan. Maar voor mij begint de lente al jaren als ik de eerste roep van de scholekster hoor. Soms aan het eind van de nacht maar vandaag hoorde ik hem niet alleen, maar zag ik ook mijn aankondiger van de lente. Hij cirkelde luid ‘tepiet, tepiet’ roepend rond de flats en ging toen, net als vorig jaar op het platte dak van de flat aan de overkant staan. Benieuwd of hij daar ook een nest maakt. Veilig voor katten, vossen en andere rovers. Ik ga het in de gaten houden. Maar voor mij is vandaag dus de lente begonnen.

lente en herfst

Afgelopen week schreef ik naar aanleiding van deze mooie spreuk:

‘Uit de dromen van de lente wordt in de herfst jam gemaakt.’
Peter Bamm

Wat een positieve gedachte is dit. Dromen in de lente is vol verwachting zijn, uitkijken naar de toekomst maar ook genieten van het nu.Eerst moeten er bloemen zijn, kleur, geur, verleiding: het lentefeest. Zo zou de jeugd van ieder kind moeten zijn. En dat feest van de jeugd is de bron voor later. Het is investeren in jezelf, het goede opslaan en jezelf uitbouwen, als een bloem die transformeert tot vrucht waarin al het goede ligt opgeslagen.
Het tere van de lentebloesen wordt een stevige vrucht met zaden in zich die weer verspreid gaan worden.

Maar de vruchten geven ons ook in de herfst van ons leven de tijd om te genieten van wat het leven ons gegeven heeft: jam.
Het is de beloning van investeren in jezelf, jezelf ontplooien. En bij het rijpen van de jaren wordt de vrucht zachter, dieper van kleur en steeds beter eetbaar.
Al die mooie herinneringen, gevoelens, geven een zoete troost om de komende winter aan te kunnen.

vederlicht

Soms ligt iets zwaar als een kei op je maag, andere keer voel je je vederlicht. Onlangs fotografeerde ik een penseel van vriendin A. die gemaakt was van fijne veertjes. Ik maakte er wat foto’s van en met een van die foto’s speelde ik wat op de computer. Zo kom je ook aan je creatieve onderwerpen zonder ver weg te gaan. Maar wat heb ik zin in een treinreisje naar een andere stad en daar naar een museum gaan. Voorlopig is het nog dicht bij huis blijven en in huis de bezigheden zoeken. Benieuwd wanneer ik aan de beurt ben voor vaccinatie.

weer thuis

Ton is weer thuis. Het was dit keer een andere bacterie, gelukkig maar, een trage bacterie zelfs, die goed bestreden kan worden met een pillenkuur thuis.
Dus geen heen en weer gang naar het ziekenhuis maar gezellig samen aan tafel de krant lezen of tv kijken. Zo simpel kan geluk soms zijn.

weer

Gisteren was er overdag niets aan de hand, gewoon gezellig. Begin van de avond voelde Ton zich wat minder en tegen middernacht belde ik de dokter. Gevolg: ambulance en weer naar het ziekenhuis met een bloedvergiftiging. Gelukkig was hij niet zo ziek als de vorige keer maar voor mij genoeg reden tot zorg. Rond kwart voor vijf vanochtend ging hij naar het verpleegdeel naar zijn inmiddels bekende eenpersoonskamer. En ik kon naar huis, niet om goed bij te slapen want al vroeg zou de hulp komen. En net als de vorige keren was ik nog gespannen en moe en belde hij in de ochtend zelf op of ik wat spullen mee wilde nemen. Het is toch ongelooflijk, elke keer weer. Nu afwachten welke bacterie het is en dan wordt er een behandelplan gemaakt. Maar hij maakt weer grapjes, leest de krant en gaat vanavond voetbal kijken. Ik zal een stukje meekijken als ik dan weer op bezoek ben. Maar nu even weer bijkomen.

puntenslijpsel

Gisteren mijn kleurpotloden zitten slijpen en dat slijpsel kwam op een wit vel papier terecht. Opeens zag ik hoe mooi dat daar lag, dus op de foto. Foto de computer in en daar twee foto’s over elkaar gedaan en er een negatief van gemaakt  en toen ontstond dit. Nee, ik verveel me nog steeds niet.

knikkeren

Wat heb ik dat vroeger veel gedaan, knikkeren op straat en ook wel in huis. Die spanning: verlies ik mijn mooiste knikker of win ik juist? Van de week zag ik in het atelier van A. een bakje knikkers en nu ging ik er op een andere manier mee spelen. Nu de spanning van: wordt het een boeiende foto? Met deze twee ben ik in ieder geval blij.

verandering

Eens nam ik een aanspoelsel van het strand mee, vol zeepokken. Vanochtend legde ik dat op een etsplaat van vriendin A. en maakte er een foto van.
Daarna ging ik er thuis wat mee spelen op de computer en zo ontstond er een ruimtewezen. Althans, dat zie ik er in. Zo kom ik de coronatijd wel door want er wachten nog veel foto’s op een bewerking.

17 maart

Vandaag is het niet alleen een belangrijke verkiezingsdag, maar het is ook de dag waarop mijn moeder 98 jaar geleden geboren werd.
Laatst kreeg ik een foto van haar, toegestuurd door een van onze dochters, waarop mijn moeder in de haar zo geliefde keuken in de pannen staat te roeren.
Tot het niet meer ging en wij om beurten kookten en zij de rest van de dagen de maaltijden in de magnetron opwarmde. En altijd hing daar de geur van sigaretten die haar ‘trooststokjes’ waren.
Soms kun je zelfs heimwee krijgen naar de stank van sigarettenrook.

huwelijk

Zoals het vaak bij mij gaat: ik zoek het een en vind het ander. Dat is het fijne van niet zo goed georganiseerd zijn. Zo kwam ik vanochtend dit citaat weer tegen van Rainer Maria Rilke over het huwelijk:

‘Het gaat in het huwelijk naar mijn gevoel niet om,
om door het omverhalen en afbreken van grenzen
een snelle saamhorigheid te bewerken.
Het goede huwelijk is veeleer het huwelijk,
waarin elk de ander tot bewaker
van zijn eenzaamheid laat zijn, en hem het grootste
vertrouwen schenkt, dat hij te schenken heeft’.

Wat een prachtige tweede zin, ik kan me daar goed in vinden. En deze tekening symboliseert dat een beetje.

Verder kijken »