Oude foto’s kan ik natuurlijk nog jaren in dozen laten liggen maar wat moet ik er dan mee? Beter ze nu maar gebruiken dus wederom bij het collages maken oude foto’s verknipt en opnieuw gebruikt. En wederom zag ik een gelaat tevoorschijn komen. Bij de tweede werd de foto van een tulp een collage van een ander soort tulp. Leuk dat je vooraf geen idee hebt wat eruit gaat komen.
Gisteren tijdens mijn rondje zag ik natuurlijk meer dan bevroren bladeren. Ik zag mezelf als schaduwbeeld op een muur, gevangen tussen kale takken. En al was er geen sneeuw en kon er dus ook geen sneeuwman gemaakt worden, achter een raam zag ik er wel een staan. Toen heb ik me daar maar tevreden mee gesteld. En vandaag geen vorst aan de grond geweest dus de foto’s van gisteren waren net op tijd gemaakt.
Vanochtend stukje gaan lopen door klein bos om de hoek, samen met fototoestel. Even de winter vastleggen voor hij weer verdwenen is. Oh, ik heb zo’n zin in dagen vol vorst en een zonnetje daarbij. Waar geen zon op de bodem kwam waren de bladeren prachtig berijpt. Op een ander blad waren schimmels begonnen met een invasie.
Net als velen over de hele wereld ben ik geschrokken van de beelden van Washington. Wat een kloof is er ontstaat in Amerika tussen de mensen en het fanatisme en het wantrouwen van vele van de Trumpaanhangers, ik werd er bang van. Nu vind ik al heel lang fanatieke mensen de engste mensen, op welk gebied dan ook. Zij hebben totaal geen oog van de ander, voor een andere mening en zijn van binnen verhard en vinden al hun acties gerechtvaardigd. Arme Biden, wat een erfenis. Ik heb de kloof tussen de mensen zo verbeeld:
IN 1919, op drie koningendag, werd mijn vader geboren. Hij stierf 60 jaar later.
Op 6 januari 1988 werd ons liefste neefje Mink geboren. Hij stierf 27 jaar later.
Vandaag vieren veel mensen het feest van drie koningen, maar wij vieren de geboorte van mijn vader en Mink opdat hun namen genoemd blijven worden.
Op de foto staat mijn vader helemaal links. Volgens mij waren ze het dak van het station in Haarlem opnieuw aan het dekken. Geen veiligheidsmaatregelen, wel een sigaret in de mond. Klik op de foto om het vergroot te zien.
En deze mooie rooie is onze Mink.
Gisteren pakte ik het zeer her- en herleesbare boekje ‘Vleugels voor onze sandalen’, Gedachten en kronkels van Cicero.
Cicero leefde van 106-43 v.Chr. in Rome, dus ruim 2000 jaar geleden maar zijn woorden zouden ook nu geschreven kunnen zijn. Neem nu de volgende tekst:
“Het is waar: nogal wat bejaarden zijn humeurig, bangelijk, lichtgeraakt en lastig, niet zelden ook krentenkakkers. Maar dat is een kwestie van karakter, niet van leeftijd. Overigens zijn er voor hun prikkelbaarheid en andere erkende gebreken misschien geen gerechtvaardigde, maar wellicht begrijpelijke en zeker verzachtende omstandigheden. Veel bejaarden voelen zich geminacht, overbodig, bespot…
…Dat bejaarden ook geestelijk wat strammer optreden, daar kan ik best inkomen zolang dit- zoals alles- met redelijkheid gebeurt; maar dat ze verbitterd gaan doen, keur ik zonder meer af. En schrapen vind ik helemaal seniel. Wat kan er immers debieler zijn dan meer reisproviand bijeenscharrelen naarmate de reisweg korter wordt?”
Geweldige laatste zin toch? En wat je als ‘bejaarde’ vrouw ook kunt doen om je nog nuttig te maken: op de hond van je dochter passen.
Soms word ik ook in de ochtend verrast door de luchten of door de nevel. Nooit gedacht dat het op een flat zo boeiend zou kunnen zijn om naar buiten te kijken.
Gisteravond afscheid genomen van 2020. Vorig jaar bijna geen foto’s van het vuurwerk gemaakt vanwege de mist, dit jaar omdat er alleen in de verte siervuurwerk was en in de buurt enorme knallen. Het schijnt dat mensen nog vuurwerk van vorig jaar hadden liggen. Wij dus niet. Maar ik heb wel foto’s bewaard van het vuurwerk twee jaar geleden zoals deze.
Ik koos deze foto omdat hij voor mij symboliseert: opluchting dat dit jaar voorbij is, maar ook de pijnlijke sporen die corona in veel gezinnen heeft achter gelaten. En het soms bijna ontploffen van machteloosheid van medisch personeel als zij zich drie slagen in de rondte werken en dan zien dat de mensen buiten regels aan hun laars lappen ‘want zij hebben toch recht op een verzetje’.
Ik wens voor ieder dat 2021 in alle opzichten een beter jaar wordt dan 2020. Al moet ik eerlijk zijn en bekennen dat niet alles negatief was vorig jaar. Niets is ooit helemaal wit of zwart.
~