verhaal van een roggenei

De roggen die in de Noordzee leven eten kleine vissen, kreeftachtigen en weekdieren.
Zelf zijn het, net als de haai, kraakbeenvissen want hun hele skelet bestaat uit kraakbeen in plaats van bot.

Roggen hebben een plat lichaam en liggen de grootste tijd van hun leven op de bodem van de zee.

De vrouwtjes leggen eieren die lijken op zwarte rechthoekige doosjes met op alle punten een stekel waarmee de eieren vastgezet worden op stenen, wier of wrakken. Iedere soort heeft een eigen eivorm en is daaraan te herkennen.

Soms vind ik een of meerdere lege eierschalen op het strand, zo ook van de week. Natuurlijk nam ik ze mee en ging ik ermee spelen. Het werden een soort levende wezens die een eigen leven gingen leiden. De eerste rekte zich even goed uit om zich te laten fotograferen. Daardoor had hij er geen erg in dat er een grote strandgaper aankwam en die nam hem klem tussen zijn kleppen. Maar hij wist zich los te worstelen, ging versterking halen en zo gingen de beide roggeneieren de strandgaper te lijf.

En dat alles gebeurde voor mijn ogen op de tafel in Katwijk.

wolkenluchten

Ik ben inmiddels weer thuis en heb de foto’s (heel veel) op de computer gezet. En nu pas zie ik hoeveel foto’s ik van de wolkenluchten heb gemaakt. Maar beter teveel dan spijt achteraf omdat je net die prachtige lucht niet hebt gefotografeerd. Een kleine impressie van die wolkenluchten en dan snap je waarom we volgend jaar weer naar Katwijk willen. Maar er was meer dan alleen die mooie luchten. Het was de zee en het strand voor onze neus, het fijne samenzijn met vriendin A., het lekker uit eten gaan, een stuk fietsen, schrijven, fotograferen en gewoon lekker tutten. Klik op een foto als je die vergroot wilt zien.

Katwijk

ik zit weer in een strandhuisje in Katwijk aan zee. Eerste dagen prachtig weer maar nu een dag van regen. Doen we weer andere dingen zoals een gedicht schrijven. Wie weet hoort Joke ook hier de zee in.

in zichzelf gekeerd

draait de zee zacht

haar golven om en om

niet verstoord door plank of storm

deint zij rimpelend rond

marisca

Aan zee

de lucht verandert

waar ik bij sta

water licht op

horizon kleurt naar geel

wolken drijven traag voort

het silhouet van een wandelaar

kleurt zwart tegen het grijs

van de zee  die voortdeint

in een tijdloos ritme

marisca

Katwijk

« Previous Entries