andere wereld

Nu we veel thuis zijn is het lekker om onder te duiken in een ander wereld. Dat kan door het lezen van een boek, het kijken naar een film, maar je kunt ook een andere wereld zelf maken. Dat heb ik onlangs geleerd van een zeer creatieve vriendin. Ik heb zelf ook een speciaal strijkijzer aangeschaft, wax in allerlei kleuren en papier. En nadat de strijk van vanochtend klaar was ging ik verder met dit bijzonder strijken. En zo ontstond deze onderwaterwereld.

dichtbij

Vorige week in museum De Pont in Tilburg heb ik genoten van het werk van Thomas Schütte, grosse Geister geheten. Drie grote zilverkleurige figuren, een soort michelenmannetjes, stonden samen in een lege ruimte. De figuren zelf vond ik boeiend, maar het meest genoot ik als ik er heel dicht op ging staan en met de camera nog dichterbij kwam. Dan stap je bijna in een andere wereld. En omdat er maar weinig bezoekers tegelijk binnen mochten in het museum had ik de zaal voor mijzelf. En als ik nu de foto’s bekijk geniet ik er weer van. In de laatste foto zie ik mezelf ook verschijnen.

verrassing

Zoals waarschijnlijk bekend fotografeer ik vaak gevonden rommel op straat, op het strand  of waar ik ook maar ben. In de Loonse en Drunense duinen zag ik een prop zilverpapier op de grond liggen. Zou best interessant kunnen zijn dus op de foto gezet. Thuis de foto bekijkend bleek hij niet echt interessant tot ik hem kantelde er er ineens een strijder met geweer uit tevoorschijn kwam. Dat zijn de leuke verrassingen van het fotograferen van rommel. Aanrader!

varia

Wij waren blij onlangs naar de kapper te kunnen maar van de week zag ik dat het niet iedereen is gelukt.

Brabants weekje

Afgelopen week waren Ton en ik naar Loon op Zand in Brabant. Ik wilde al heel lang naar museum De Pont in Tilburg, Ton wilde daar een oude lokomotiefhal bezoeken, ik wilde dolgraag een keer naarde Drunense en Loonse duinen en we wilden op de heenweg langs vriendin Carla in Vught om een boek af te geven en haar even te bezoeken.
De plannen vooraf waren prima maar de week verliep iets anders dan gedacht. Het begon dat Carla niet lekker was en we afspraken op de terugweg langs te komen.
Het huisje en de tuin erbij waren heerlijk, het weer was goed, op de zondag na dat Anne langskwam, en genoeg te beleven in de omgeving. Maar daar was het lijf van Ton het niet mee eens. Maandag naar Loonse duinen maar te zwaar voor Ton dus met een krantje en kop koffie en taart op terrras wat geen straf voor hem was. En ik heb lopen genieten van die weidsheid, die vreemd gevormde bomen en boomwortels. Twee keer liepen er ook wat mensen en verder was ik er alleen: heerlijk. Natuurlijk heel veel foto’s gemaakt.

Dinsdag hadden we toegangskaarten gereserveerd voor het De Pont museum. Onderweg van de parkeergarage naar museum stopten we in een park om uit te rusten en koffie te drinken. Op de tafels stonden vazen met plantjes en bloemen erin die te koop waren. Maar ik heb ze alleen maar gefotografeerd. Een wondere wereld. Het museum was niet zo voor Ton maar hij wachtte geduldig in het restaurant. Teruglopen ging niet meer voor hem dus heb ik de auto gehaald. Daarna werd het elke dag minder met hem. We gingen soms wel met de auto op pad maar dan bleef Ton op terras en ging ik wat rondkijken. Maar de zon scheen en de vogels in de tuin floten de hele dag. Ton lag binnen op de bank en ik zat buiten. We hebben nog wel gemidgedgolfed en dat won ik glorieus dankzij de slechte coditie van Ton maar ook dankzij drie keer een hole in one!

Maar op de dag dat we naar huis moesten had Ton zoveel pijn in zijn schouder dat hij alleen nog maar zo snel mogelijk naar huis wilde. Dus weer niet langs Carla. Wel naar de dokterspost in het ziekenhuis en de long-cardioafdeling. De pijn was te duiden: slijmbeursontsteking in schouder. De benauwdheid en vermoeidheid niet. Ja, hartfalen wat hij al had maar geen andere oorzaak. Dus nu ligt hij thuis in bed en ga ik zo op het balkon zitten lezen. Oh ja, ik heb ook contact gehad met de veel besproken processierups. Gelukkig alleen uitslag op een arm.

mantelmeeuw

een travestiete mantelmeeuw


een travestiete mantelmeeuw zat,
opgemaakt met poedersneeuw,
te pronken op een drijvend hout
en zag in ‘t diepe water zijn silhouet
weerspiegeld in wel duizendvoud.

dat ijdel beeld werd plots doorbroken
door slechts een kleine drijf-veer.
en dat nietig, bijna nietsje
bracht de mantelmeeuw tot inkeer.

ijdelheid der ijdelheden’
hoort vanaf vandaag tot mijn verleden.
door gewoon weer grijs en wit te zijn
draag ik, welbeschouwd,
mijn veertje bij aan ‘t natuurbehoud.

marisca

wonder

DE BOOM

Ik heb daarnet een boom gekocht,
nou ja, een boom, zo’n drie voet hoog.
Daarvoor wordt nu een plaats gezocht.
Je zegt: het is een tak, meer niet.
Hoho, met wortels en een kleine kluit;
je zult eens zien, daar groeit wat uit!

Het wonder is, hoe hebben ze de takken
er nu al in kunnen verpakken
met blad en knop, bloesem en al.
Ja, alles wat hij worden zal
zát er al in, zelfs brandhout na zijn dood.
Maar eerst wordt hij nog even groot.

J.B.Charles

uit: Ik wou dat ik een vogel was.

zie hier in simpele woorden het wonder van de natuur.

nog meer blauw

Vanochtend sloten wij bij Nel weer een project af (en maakten gelijk afspraken voor een nieuw project voor de zomer) en toen liet Nel iets bijzonders zien, althans voor mij bijzonder. Werken met gekleurde wax en een strijkbout. Er ontstond een wondere wereld op papier. Dat is iets dat ik vaker ga doen, zo bijzonder. Vanwege de blauwe week een passende uitvoering van vanochtend.

blauwsel

Als ik aan blauw denk

denk ik aan al die donkerblauwe kleren die ik altijd gedragen heb. Keurig, netjes, een beetje sportief en tegelijk klassiek. Dat past bij donkerblauw, zoals de uniformen van gezagsdragers waardigheid en vertrouwen in de drager uitstralen.
En sinds mijn haren grijzer zijn geworden maar mijn geest niet, val ik vaker op lichtblauw of zelfs kobaltblauw.
Heb ik mijn waardigheid achter me gelaten? Ben ik frivoler geworden? Zou best kunnen, maar ik denk het niet.
Je past je onbewust toch aan bij het modebeeld, want dat bepaalt wat er in de winkels hangt, maar ook hoe je op dat moment in het leven staat is bij je keuze van invloed.

Er was een periode dat ik steeds donkere kleding droeg.
Tot een vriendin zei: ‘nu moet je eens vrolijke kleuren gaan kiezen, stoppen met die sombere kleuren’.
En het werkt wel want als ik weer eens bij grijs, zwart of donkerblauw sta hoor ik een stemmetje: ‘vrolijke kleuren’.
En nu vult mijn kast zich met lichtblauw, roze, lila, rood en wit. Maar het hangt wel van mijn stemming af voor welke kleur ik die dag ga. En soms heb ik behoefte aan donker en dan doe ik dat ook. Ik ben tenslotte baas over eigen kast.

Ook met verf ben ik met blauw bezig geweest en dit is een van mijn favoriete maaksels.

nog meer blauw

Als ik een mannetjespauw was, zou ik ook trots zijn op mijn kleuren en vooral op het ‘pauwblauw’. Ik zou mijn staart opheffen, de veren laten trillen om zo nog meer van mijn kleuren te profiteren, want waarom heb je anders zo’n staart? Toch niet om te laten hangen? Nee, je mogelijkheden gebruiken, daarvoor zijn ze aan je gegeven. Maar zo trots als een pauw, dat gaat dan net weer even te ver. Want waarom trots zijn op iets dat je zomaar is gegeven, dat niet jouw verdienste is? Nee, als je wat doet met je mogelijkheden, dan mag je trots zijn op jezelf omdat je er goed gebruik van maakt.

Er zullen mensen zijn die de mannetjespauwen uitslovers vinden, net zoals er mannen zijn die zo lopen te pronken. Maar altijd zijn er vrouwen die daar plezier aan beleven, zich gevleid voelen door die aandacht. En zo werkt het dus gewoon door: aantrekken en aangetrokken voelen. En dat is nodig om de soort in stand te houden. Het is ook de reden waarom mannetjesdieren zoveel mooier zijn dan de vrouwtjes. De vrouwtjes moeten, met hun jongen, niet teveel opvallen want dat kan gevaarlijk zijn.

Begeerd worden kan dus ook gevaarlijk zijn, vooral als je als prooi begeerd wordt. En dat kan dus ook voor mensen gelden. Ik denk opeens aan de jonge meisjes die vallen voor een loverboy. Mogelijk voelen zij zich voor het eerst van hun leven begeerd en dan nog wel door zo’n ‘aantrekkelijke’ jonge man. Gelukkig ken ik uit mijn omgeving niemand van wie de dochter dit is overkomen. Wel worden onze dochters begeerd, maar dan door de juiste man. Dat geluk hebben zij en wij.

Verder kijken »