dagpauwoog

Dag en nacht

Mijn moeder was een dagpauwoog
en vloog mijn vader veel te hoog.
Hij tastte radeloos naar haar
maar troostte zich met dat gebaar.

Met zulke ogen in ‘t gezicht
was zij te donker voor zijn licht,
te teer voor zijn hardhandigheid
en er door niets op voorbereid.

Hij brak haar zonder dat hij ‘t wilde,
uit liefde die geen liefde stilde,
zodat zij neerstreek, nooit meer vloog,
nog altijd mooi: een nachtpauwoog.

Adriaan Morriën

Dit vind ik een van de ontroerendste gedichten over hoe twee mensen die vol goede moed samen gaan leven het niet met elkaar redden en zichzelf  verliezen.

als een vlinder

Soms komen dingen opeens bij elkaar en blijken ze voor dat moment precies bij elkaar te horen. Zo maakte ik onlangs foto’s van vlinders in een kas in de Hortus in Utrecht, las ik in bed het gedicht ‘Oud’ van Chris J. van Geel en nam ik afscheid van Ivonne.

De vlinder staat voor de overgang naar een ander leven, het leven na de dood. Maar ook denk ik voor: uit iets niet zo fraais (de rups en pop of een slechte ervaring) kan iets prachtigs ontstaan, als je het maar de tijd geeft.

Oud

Als vlindervleugels voelt ze aan
zo zacht en aan gewicht ook licht
is wat ze geeft, een hand, een speld
van pijn-

wij worden vlinders tot
in ons gewricht en ogen in
het stof getekend, droog, voor wij
doorstoken in het donker gaan.

Chris J. van Geel
uit: Het mooiste leeft in doodsgevaar.

Ivonne

Ivonne

zij ging, gedragen
op een wolk van liefde

als zij haar bestemming heeft bereikt
valt de wolk langzaam uiteen
in mooie herinneringen
die neerdwarrelen
als sneeuwvlokjes

zij vormen een zachte deken
over dit scherpe verlies

marisca

Na bijna vijftig jaar vriendschap heb ik, en met mij velen, afscheid moeten nemen van een heel bijzondere vrouw. Ivonne was enthousiast, trouw, soms ondeugend, hield van bridgen, naar musea gaan, boeken lezen over historie, stadswandelingen maken, wandelen in de natuur en nog veel meer. En dan, in korte tijd, is dat alles over. Maar wat heeft zij een herinneringen bij ons achter gelaten die ons troosten met het idee:  wij hebben enorm met elkaar genoten van de ‘gewone’ dingen in ons leven. En daar ben ik haar enorm dankbaar voor.
Maar wat zal ik haar enorm missen.

oude boot

de oude boot

de oude boot kan niet meer
op eigen kracht de koers bepalen
kan niet meer alleen op pad

voelt lekwater binnendringen
kieren kieren steeds wijder
verbanden raken los

de einder komt in zicht
ankers vallen ratelend
in de weidse stilte

de oude boot kan niet meer
en laat los, laat alles los

marisca

brandnetels

Foto’s van de Grote Brandnetel, gisteren gemaakt in Elswout. Deze plantensoort is tweehuizig, een soort latrelatie dus. De mannelijke en vrouwelijke planten staan vaak wel heel dicht bij elkaar. In de buurt groeit vaak de weegbree, en dat is handig. De brandhaartjes op de brandnetel kunnen jeuk veroorzaken en als je dan een blad van de weegbree pakt, dat wat kneust en over de branderige plek wrijft, dan verdwijnt de jeuk (meestal).

Verschillende vlinders zijn blij met deze plant want zij leggen er hun eitjes op en de uitgekomen rupsen eten zich dan aan de plant helemaal rond. Dus heb je een hoekje brandnetels in de tuin, laat ze maar staan voor de vlinders, die hebben het al zo moeilijk.

En natuurlijk ga ik met de foto spelen op de computer en dan kan er een heel ander beeld van die zelfde plant ontstaan. Laat het buiten dan maar regenen, ik heb er geen erg in.

berenklauw

Je hebt ze hier in twee maten: de gewone berenklauw en de reuzenberenklauw. De eerste is niet zo groot en hoog, de tweede kan een heel bos vormen. Dat zag ik onlangs tijdens een fietstochtje rond Haarlem. Jammer genoeg zat er een sloot tussen mij en het berenklauwenbos maar mijn camera kon er wel bij komen. Omdat de zon scheen kon ik ze ook van onderen goed in beeld krijgen. Verderop stonden er wel een paar langs het fietspad en daar zag ik een bij aan het werk, op zoek naar stuifmeel. Zij had al een korfje vol aan haar poot hangen. Als je de foto vergroot kun je het zien. Zoveel schoonheid, gewoon langs het fietspad.

vlinders knippen

Er zijn er niet zoveel meer. Vroeger zag je soms een wolk vlinders, nu ben je blij als je er een paar ziet en meestal zie je er nog maar één tegelijk. En die fladderaar dan op de foto krijgen is soms niet doenlijk. Daarom was het heerlijk ze eens in een kas te kunnen fotograferen waar ze wat langer op hun voedsel bleven zitten.

In vroeger tijden geloofde men dat heksen in de gedaantes van vlinders bij boeren melk en room kwamen stelen. Daaraan herinnert de Engelse naam voor vlinder: butterfly. Maar ook de Duitse naam schmetterling.Schmetten komt van het Tjechische woord smetana en dat betekent: room.

In de Middeleeuwen noemde men in Nederland de vlinder meestal pepelen dat is afgeleid van het Franse woord papillon en het latijnse papilio. Van dat laatse woord werd ook het vaak gebruikte capelle weer afgeleid.

Er is een oude zegswijze die mij totaal onbekend is: vlinders knippen.Het betekent: spijbelen op school. Ik krijg er wel heel nare beelden bij van vlinders met afgeknipet vleugels. Hoe dat knippen uitgelegd kan worden, daar ben ik nog niet achter.

Ton 80

Vandaag vieren, we heel bescheiden, Ton zijn 80e verjaardag. Er waren tijden dat we dachten dat hij het niet zou halen, maar hij is ‘een ouwe taaie’. Hierbij een zeer verkorte impressie van zijn leven als jonge jongen, beginnend tekenaar, getrouwd en met mij in Parijs, als jonge vader, golfer e nals genieter van een spannend boek thuis. Ton in een notendop.

advocaatje

Heel lang geleden zong ik als kind het liedje: ‘advocaatje ging op reis, tiereliereliere’. Later toen ik voor de klas stond zong ik dat ook graag met de kinderen en liet ze er allemaal armgebaren bij maken. Toen nooit gedacht aan de gele lekkernij die ik pas op latere leeftijd leerde waarderen. Dat was iets voor oude dames en dat was ik in die tijd nog lang niet.

Maar waarom heet dit mengsel van brandewijn, eieren, suiker en nootmuskaat ‘advocaat’? Als het nu zwart-wit zou zijn zou ik de link snappen. Maar gelukkig zijn er oude boeken die dat uit de doeken doen. Zo las ik in’ Van aalmoes tot zwijntjesjager’ van Dr.P.H.Schröder:

…’De bijstand (van een advocaat) wordt veelal verleend door het houden van een pleidooi. Daarvoor moet de advocaat goed bij stem zijn en als een uitnemend smeersel voor de keel beschouwde men ( en beschouwt men wellicht nog) de bovengenoemde drank, die daaraan de naam advocatenborrel, kortweg advocaat(je) ontleende.

Dus mocht je liefhebber zijn van dit gele goedje en er wordt wat scheef naar je gekeken, dan kun je nu zeggen: heb ik nodig voor mijn stem.