ogenblikstemming

Ik ben weer terug van een midweek aan het strand van Wijk aan Zee. Vroeger kon ik me niet indenken dat mensen, direct onder de rook van de Hoogovens, gingen kamperen of naar het strand gingen. Nu heb ik het zelf gedaan en het leverde mooie foto’s op, ook omdat ik ervan houd fabrieken te fotograferen.

De week begon wat weer betreft prima, maar dat sloeg al snel om en we zijn een paar keer echt tot op de huid nat geregend. Weervoorspellingen blijken nog steeds niet geheel betrouwbaar. Net als mensen. De ochtend van vertrek liep ik naar mijn fiets om mijn rugtas in mijn fietstassen te doen. Ik stond voor mijn fiets en zei tegen A.:’ ik zie iets vreemds aan mijn fiets’. En toen realiseerde ik me dat iemand mijn zo geliefde fietstassen had gestolen. Ik kon het niet geloven.

Maar toen moest ik nog wel naar huis fietsen met zo’n zware rugzak in de inmiddels hard vallende regen. Maar gelukkig had A. een losse snelbinder en kon de tas toch achterop. Maar wat een afknapper na zo’n heerlijke week. Tot aan de pont reden we in de gietregen maar daarna werd het droog en toen we in Bloemendaal aan de warme chocomel met taart gingen klaarde ook mijn aangeslagen humeur op en kon ik weer lachen. Zo kwam ik toch redelijk goed gemutst weer thuis. Nu nagenieten met de foto’s en de fijne herinneringen.

Regentijd

R  regenritme kan boeiend zijn

E  en vervelend

G  geen droog moment vinden

E  ergert op den duur

N  nu valt af en toe een bui

T  tijdens onze strandvakantie

IJ ijverig zitten wij dan aan tafel

D  denkend aan woorden voor een gedicht

Regentijd

Afgelopen maandag was het stralend weer toen vriendin A. en ik op de fiets richting Wijk aan Zee gingen naar een strandhuisje aldaar. Eerste stop voor koffie al in Bloemendaal, tweede stop voor lunch in het strandrestaurant naast ons huisje. Snel installeren en dan genieten van het uitzicht. En foto’s maken later op de avond van de zonsondergang . Dat moet je niet uitstellen want of het er morgen ook zo is…. Dat was het niet, dus goed dat we het hadden gedaan. Volgende dag, zon  liet zich nog niet zien, op naar Een Zee van Staal, hier om de hoek. Had ik al eens op de foto vastgelegd, maar nu ging ik voor wat experimenten met mijn camera.

Daarna weer naar ons huisje, rusten, lopen langs zee, wijntje drinken en nog een, dineren bij de buren, foto’s bekijken, schrijven en kletsen, ach ja, nog een wijntje.

En toen ik vanmorgen wakker werd was het of ik in de caravan lag: regen klettert op het dak. En nu, uren later, klettert het nog steeds. Maar de grootste schrik was vanmorgen dat mijn telefoon kwijt was. Hele huisje nagekeken, al mijn tassen, broekzakken, laatjes  enz. En opbellen naar mijn telefoon hielp ook niet, niets te horen. Dus terug naa r restaurant, naar fiets enz. Moedeloos loop ik terug, maar daar staat A. te zwaaien met wat zwarts in de hand. Zat hij in haar tas en die lag in de kast dus signaal was niet te horen.

Je merkt het, we vervelen ons, ondanks de regen, niet.

Ik ben een echte Noord-Hollandse en heb dan ook gisteren enorm genoten van een boottocht door het platte, groene land van Noord-Holland in de buurt van Overleek, Monnickendam en het gebied daar omheen. Goed gezelschap aan boord, mooie wolkenluchten, af en toe een koe, veel zwaluwen en het zachte gekabbel van het water langs de boot. Vooraf natuurlijk koffie met wat lekkers, maar daar kwamen zoveel wespen op af dat we besloten de lunch later niet in de theetuin van Overleek te gebruiken maar in Monnickendam. Was en goede keuze en de lunch was zo overvloedig, dat we ’s avonds niets hoefden te eten. Alleen maar nagenieten. Geniet maar even mee. Klik op de foto om hem te vergroten.