ogenblikstemming

Servetten bedrukt met het bekende gedicht ‘Een glimlach’ van de Zimbabwaanse Emelda Tshuma.

Gedicht

Wat een glimlach vermag

Hij kost niets maar brengt veel teweeg.
Hij schiet voorbij in een flits maar de herinnering blijft soms voor altijd.
Toch laat hij zich niet kopen, lenen of stelen.

En als ik te moe mocht zijn je een glimlach te schenken.
Wil je er alsjeblieft een van jou achterlaten.
Want niemand heeft een glimlach zo nodig
als wie er geen meer te geven overheeft.

Deze tekst kregen we vanmiddag van een van de deelneemsters aan het labyrintlopen. Prachtig!

Morgen loop ik weer het labyrint op het strand, maar gisteren deed ik dat op een heel andere plek, namelijk in de oude Bavo op de Grote Markt in Haarlem. Hier geen lijnen getrokken in zand, maar een kleed met daarop de lijnen op een eeuwenoude vloer. Een heel andere sfeer dus, maar de intentie is gelijk. We waren heel vroeg, dus nog heerlijk rustig en degene met wie ik was liep voor het eerst een labyrint. We hadden er beiden geen spijt van dat we gegaan waren, helemaal niet met de lekker koffie/thee daarna en het bijpraten van een paar jaar. En vandaag alleen een ommetje, een kleine strijk, de grote verhuizing kijken en wat er verder nog langskomt wat me wat lijkt. Heerlijk rustig weekend.