ogenblikstemming

Ik kon het niet laten liggen: het prachtige boek ‘Tao te Ching’ van Lao Zi. Drie eeuwen voor onze jaartelling geschreven, maar het is alsof het van nu is. Er staan korte en langere teksten in die uitnodigen tot nadenken en zelf schrijven. Dat heb ik ook gedaan bij een van de eerste zinnen:

“Wanneer alle mensen het eens zijn over de schoonheid van ‘schoonheid’
Bestaat daarmee ook ‘lelijkheid’ “.

Ja, dat klinkt simpel. Maar dan te bedenken dat het al eeuwen voor onze jaartelling is vastgelegd, vind ik wonderbaarlijk. Ik heb dan in mijn hoofd dat de mensen nog primitief leefden, amper een taal hadden. Maar nee, er was al een hoogstaande beschaving, wijze ideeën van leermeesters als Lao Zi werden vastgelegd en verspreid. Hier dacht ik dus primitief.
Bestaat iets vanwege een vergelijking? En is dat altijd zo? Vinden we iets alleen fout omdat we ook het goed kennen en dat dat past binnen onze normen van goed? Is afwijkend dan ook fout of gewoon anders? En is lelijk altijd lelijk als je het niet mooi vindt? Is het dat we overal een etiket opplakken omdat we de wereld overzichtelijk willen maken? Houvast zoeken in zaken die niet snel te duiden zijn zonder opgelegde naam? Het kan in ieder geval lang nadenken voorkomen en twijfelen. Het is nu zo het is en het is zo omdat jij het zo noemt. Terecht dat ze zeggen: dè waarheid bestaat niet. Iedere mens heeft namelijk zijn eigen waarheid.

Het is al een tijdje geleden dat we sinterklaas hebben gevierd, maar vandaag kreeg ik mijn cadeau in het echt: samen met jongste dochter naar Scheveningen. Ik had gevraagd: of een strandwandeling, of koffie met wat lekkers, of een museumbezoek, of een lunch. en wat kreeg ik? alles!

Eerst genoten van de beelden van Tom Otterness op de boulevard.

Daarna koffie met taart en bekeken we ieder in eigen tempo de tentoonstellingen in Beelden aan Zee. Ik genoot het meest van het werk van Volten. Veel schaalmodellen van enorme grote werk die overal in Nederland in openbare ruimtes staan. Ogenschijnlijk simpele vormen maar die steeds veranderen als je er van een andere kant naar kijkt. Hij speelt met vormen en ik met zonlicht in een ijzeren schaal, met een doorkijkje en zie dan A. in de gipsotheek waar zij loopt te genieten.

Daarna lopend over het strand naar onze lunchgelegenheid en daar kreeg ik zoveel kibbeling op mijn bord dat ik vanavond nog niet hoefde te eten. Wat een heerlijke dag. Ik weet wel wat ik volgend jaar weer vraag op 5 december.

Als ik deze afbeelding zie van een schilderij van Avercamp, dan voel ik verlangen naar dichtgevroren sloten en meren waar volwassenen en kinderen op schaatsen of leren schaatsen. Er hangt dan opeens een soort verbroedering in de lucht, net of iedereen alleen wil genieten en dat ook aan een ander gunt. Ik gun het iedereen, niet net alsof maar echt.

Morgen is het al weer vier jaar geleden dat onze Mink is overleden en wat wordt hij nog gemist. Dat vrolijke koppie, die droge humor, dat verlegen lachje, konden we dat nog maar weer eens zien en horen. Maar dat kan niet. Prachtig is dit verlangen vertolkt in het volgende gedicht:

‘Kom terug’.
Als ik die woorden eens zò zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht…

en als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken
op een ochtend
‘Ja’.

Toon Tellegen.

Voor de fotogroep moesten we portretfoto’s maken. Ik dacht: laat ik het eens met een pop proberen. Heb daar een aantal foto’s van gemaakt en afgedrukt. ‘Nu met een echt model’, zei de docent en dat ga ik dus ook doen. Maar vanmorgen nergens zin in en dus wat op mijn kamer aan het rommelen. Toen dacht ik: wat gebeurt er als ik de foto’s doormidden scheur en ze naast, onder en achter elkaar leg en daar dan weer een foto’s van maak. Dat was leuk om te doen en ze daarna verder te bewerken was nog leuker. Hergebruik van eigen spullen dus.

spreek niet te snel van wij

want iedere ik spreekt

een andere hartentaal

en loopt zijn eigen pad

m’

Als je
eindelijk kunt zien
hoe de boom
vertakt
dan is het winter.

Jan Arends

Net nadat ik mijn eendaagse ijsserie had gemaakt zag ik in de NRC dat er een fotowedstrijd was met als thema: winter. De stoute schoenen aangetrokken en drie foto’s opgestuurd. Op de website: nrc.nl/fotowedstrijd staan drie foto’s van mij. Mocht je willen, dan kun je op een of meerdere van mijn foto’s stemmen. Natuurlijk zou ik dat erg leuk vinden. Weet je nog meer mensen die dat zouden willen doen? Graag.

Om het zoeken makkelijker te maken ( maar als je mijn naam intikt kom je er denk ik ook) zet ik alle drie de foto’s hier even onder.

Gisteravond een super ballet gezien van de ‘Conny Janssen Danst’ groep. Zelden zoiets moois gezien op het toneel.  En vandaag zag ik ander moois: een flinterdun laagje ijs op het water. En dan de zon erop, de weerspiegeling van wolken, gebouwen, bomen, elke meter was weer anders. Ik heb dus een hele accu leeg geschoten en onderwijl super lopen genieten. Thuis ze lekker op de pc bekeken en wat aangezet, of niet. En zoals ik overal wel dieren en gezichten in zie, zo ook in het ijs. Een ijsvogel lag er op me te wachten.

Gisteren kreeg ik het gedicht ‘Opnieuw beginnen’ van Greet Brokenhof-van der Waa. Daaruit koos ik de zin: ‘Leven is lef om opnieuw te beginnen.’

‘Leven is lef om opnieuw te beginnen’. Deze zin spreekt mij aan omdat het voor mij betekent dat hoe oud je ook bent, je nog met iets nieuws kunt beginnen. Dat vind ik een fijne gedachte. Ik ben nu 70 maar heb nog zoveel ideeën die ik wil uitvoeren en ik wil ook nog steeds nieuwe dingen leren. Het is juist dit dat je het gevoel geeft dat je leeft. Je benut je mogelijkheden maar blijft niet bij het oude hangen. Nee, de uitdaging van het onbekende nieuwe geeft een levensimpuls. Het laat je bloed even sneller stromen, brengt een bruis in je hoofd en hart.

En opnieuw mogen beginnen betekent ook dat je fouten mag maken want er komt weer een nieuw moment dat je het opnieuw mag proberen. En is daar lef voor nodig? Soms wel.