herfstblad

Er ligt weer zoveel moois op straat voor het oprapen. En dat doe ik dan ook. Zoals dit esdoornblad. Thuis er wat mee spelen en nieuwe vormen en kleuren ontstaan. Mooi voor het nieuwe project over kleuren. Klik erop om ze groter en helemaal te zien.

het blad dwarrelt neer

aarzelend alsof het nog

terug wil keren

m’

Hermann de manke

Soms lees ik iets over een heilige van die dag en dat was gisteren Hermann de manke.

Je krijgt bij zo’n naam direct een beeld voor ogen, maar dat wordt bijgesteld als je over de betreffende man leest. Weer een mooi voorbeeld dat ondanks grote tegenslag iemand heel belangrijk kan zijn voor zijn omgeving.

Hermann werd op 18 juli 1013 te Saulgau bij de Bodensee geboren als zoon van graaf Wolfrad II von Veringen te Altshausen. Vlak na zijn geboorte werd hij getroffen door een spierziekte. Die zorgde ervoor, dat hij aan beide benen verlamd raakte, moeizaam sprak en alleen nog zijn rechterarm kon gebruiken, zodat hij in ieder geval nog kon leren schrijven.

Op zevenjarige leeftijd werd hij aan de benedictijner abdij van Reichenau toevertrouwd, waar de zalige Benno van Osnabrück († 1088; feest 20 november) zijn leermeester was. In 1043 trad hij uit eigen verlangen toe tot de kloostergemeenschap. Dat zal door zijn hulpbehoevendheid wel geen vanzelfsprekendheid geweest zijn. Maar zo gehandicapt en mismaakt als hij lichamelijk was, zo begaafd bleek hij van geest. Hij ontwikkelde zich tot een veelzijdig wetenschapper. Hij was theoloog, wiskundige, astronoom, musicus, vertaler en historicus; zijn bekendste werk is het ‘Chronicon’, een wereldgeschiedenis vanaf Christus’ geboorte tot aan het jaar 1054.

Bovendien wordt hij door sommigen beschouwd als de beroemdste dichter van zijn eeuw. Zo schreef hij een aantal kerkelijke liederen en hymnen; de nog altijd bekende en gezongen hymnen ter ere van de Maagd Maria, ‘Salve Regina’ en ‘Alma Redemptoris Mater’, worden aan hem toegeschreven. Hij zou het ‘Salve Regina’ hebben gecomponeerd naar aanleiding van een pausbezoek aan het eiland Reichenau. Volgens zijn tijdgenoten was hij een uiterst beminnelijk en fijngevoelig mens; zij noemden hem ‘Het Mirakel van Onze Eeuw’. Reeds bij zijn leven waren zij ervan overtuigd een groot heilige in hun midden te hebben. Hij stierf op 41 jarige leeftijd in 1054 op 24 september. (tekst: heiligen.net)

Hij moet in zijn tijd wel bijzonder geweest zijn dat er een afbeelding van hem is gemaakt, en bewaard.

regenboogtuin

Vanmorgen was ik op bezoek in ‘De Regenboogtuin’, een tuin voor stilte en meditatie in zuid-west Haarlem, om de hoek bij mijn voormalig ouderlijk huis aan de Ramplaan. Daar kwam ik terecht naar aanleiding van een stuk over de tuin in de krant. Daarin stond een oproep voor vrijwilligers en voor planten en struiken die bij mensen over waren en die zij graag willen gebruiken in de tuin. Nu is dat laatste bij ons gebouw het geval, dus zijn er planten die anders weg waren gedaan nu in de Regenboogtuin terecht gekomen. En vandaar dat wij, ik was met een medebewoonster, uitgenodigd waren om een kijkje te komen nemen.

Het is een prachtige plek en het wordt nog veel mooier als de tuin verder ontwikkeld is, maar de stilte was te voelen, ondanks verkeersgeluid verder weg. Hannah van der Schee is de initiatiefneemster en met vrijwilligers probeert zij haar ideale stiltetuin verder te ontwikkelen. Vrijwilligers heeft zij nog nodig, maar daar kan ik haar niet bij helpen, mogelijk wel met nog wat meer planten. En verder vandaag genoten van de zon.

fantasie

Met fantasie kun je alle kanten op. Je hebt er eigenlijk niets concreets voor nodig, alleen je hoofd en in je hoofd je gedachten. En die kunnen naar overal voeren. Naar nooit bevaren zeeën, naar nooit bezochte landen, naar mensen die ooit hebben bestaan of nooit. Tot nu toe want jij hebt ze nu bedacht, dus zijn ze er, alleen door jou te zien en te horen.

Of je verbeeldt je dat je zelf de hoofdpersoon bent in dat verre land, die eindeloze zee. En wat voor hoofdpersoon: een die nergens bang voor is, die voor elke tegenslag de oplossing weet.

En heb je er genoeg van, wil je weer gewoon thuis op je kamer zitten spelen met wat voor je ligt, dan kan dat binnen een seconde. Magisch is ons brein, ons denken, onze fantasie. En wat een geluk als je veel fantasie hebt gekregen. Je hebt dan maar weinig nodig om je gelukkig te kunnen voelen want je kiest je eigen dagdroomwegen om over te gaan en weer terug te komen.

verandering

Laatst kwam ik een grote foto tegen ik ooit op een tentoonstelling heb laten zien. Die foto lag daarna maar doelloos in een kast en toen ik hem laatst weer tegenkwam dacht ik: ik ga er wat anders mee doen. Dus wat dikke bleek erover gesprenkeld, zout erover heen gestrooid en met een natte prop papier dat uitgeveegd en nog wat natter gemaakt. Toen een nacht laten drogen en de volgende morgen zagen de kleuren er heel anders uit. Van de mooiste stukken heb ik weer foto’s gemaakt en die op de computer wat meer contrast gegeven. En zie hier het resultaat van mijn planeet Utopia:

Tonden Theatertour

Soms is het heerlijk als er iets op je pad komt dat anderen voor je hebben bedacht. Zo kreeg ik van M. en K. voor mijn komende verjaardag een theatertour in Tonden ( bij Brummen).

Gisterochtend stapten vier groepen, van zo’n dertig deelnemers per groep, op de fiets naar hun eerste lokatie. De eigenaren van vier prachtige oude, grote boerderijen stelden hun ruimte open voor theater aan huis. Wij begonnen met een komische opera, geweldige start van Salone Bethel dell’Opera. Sopraan Ruth Fraser uit Londen, de Portugese countertenor Rossana Ghira en gitarist Ricardo Alves Oereira.

Daarna verder op de fiets, wij volgden de rode ballon, naar een optreden van de schrijver A.L. Snijders met muzikale begeleiding van twee mannen die ik weer herkende van een optreden met Toon Tellegen. Ook weer geweldig. Daarna met z’n allen terug naar het beginpunt, een oude school, voor een heel gevarieerde lunch. Toen begon het te regenen en dat hield niet meer op, terwijl drie kilometer verder in Brummen de zon scheen.

Maar wij zijn wel wat gewend en togen weer op de fiets, op naar twee jonge comédiennes, Anne en Lisa, die een fragment van een show lieten zien. Hilarisch en als zij een vol theaterprogramma hebben en hier in de buurt komen, dan ga ik er zeker heen. Als laatste hadden wij een dansvoorstelling van vier jonge danseressen in een leeg gemaakte stal. Kortom, veel kunst en cultuur op heel bijzondere lokaties.

kaasschaaf

Naast mijn bed ligt al weer een tijdje een paperback uit 1966 van Nico Scheepmaker met korte stukjes die eerder in de krant verschenen. Zo staat er bijvoorbeeld:

Thor

Met de Noorse koning op komst, is het goed te bedenken dat de wereld veel dank is verschuldigd aan het Noorse volk, met name aan twee van zijn zonen, Johan Vaaler en Thor Bjorklund. De eerste vond in 1899 de paperclip uit, de tweede in 1925 de kaasschaaf.

Nu heb ik altijd gedacht dat de kaasschaaf een echte Hollandse uitvinding was en dat wij als enig volk die gebruiken. Dus even opgezocht, nee dus. In de Scandinavische landen, in Duitsland, Frankrijk en Zwitserland wordt de kaasschaaf ook gebruikt. En alleen in Noorwegen en Nederland wordt het ook als een souvenir verkocht.

Die Thor Bjorklund ( denk een streepje door de o), was timmerman en de houtschaaf inspireerde hem tot het maken van een kaasschaaf. Zo simpel kan het dus zijn.

gedicht

DAGLICHT

Uit chaos van lakens en
voorgevoel opgestaan, gordijnen
open, radio aan, was
plotseling Scarlatti
heel helder te verstaan:
Nu alles is zoals het is geworden,
nu alles is zoals het is
komt het, hoewel, misschien
hoewel, tenslotte nog in orde.

Judith Herzberg

Katwijk

Onze strandvakantie in Katwijk zit er weer op. Allerhande weer gehad, het meeste goed en zelfs een avond met de meest mooie luchten voor een fotograaf. Ook voor degene die niet fotograferen trouwens.

Voor de terugreis werd regen beloofd, veel regen en die hebben we dan ook gehad. Zou minder erg geweest zijn als mijn accu, die vol had moeten zijn, niet leeg geweest was. Tot Noordwijk viel het te doen, maar daarna kreeg ik duwhulp tot huis aan toe van mijn vriendinnen. Om beurten en soms tegelijk duwden zij mij tegen de duinen omhoog, kregen even rust als ik omlaag ging, maar dan waren ze weer nodig. En dan is ruim 30 kilometer lang. Maar we hebben het gehaald al zal ik nog dagen de gevolgen van deze rit voelen. Maar dan maar veel slapen, wat computeren en wie weet morgen een klein stukje lopen. En anders maandag of dinsdag. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Katwijk

Jawel, ik ben weer in ‘ons’ strandhuisje op Katwijk. Heen fietsend op maandag met zacht weer en volop zon. Ook dinsdag goed weer en vandaag storm en de zee die ver het strand opkomt. Maar wij genieten hiervan, al knarsen mijn tanden en waait de deur uit onze handen. En dan realiseer ik me dat we na morgen al weer naar huis gaan. Maar eerst zo een wandeling maken langs het strand, met fototoestel natuurlijk. Heerlijk.