Een heerlijke dag van zon, uitrusten, naar de kapper en lezen. Ik schreef al over het boek’ Het verborgen leven van bomen’ en daar staat bijvoorbeeld dat bomen waarschuwende geuren naar andere bomen kunnen versturen. Op de savannes in Afrika eten giraffes graag van schermacacia’s en dat vinden de bomen niet prettig. Om de giraffen te verjagen slaan de bomen binnen enkele minuten gifstoffen op in hun bladeren. De giraffes weten dat en trekken verder naar een andere boom, maar niet de boom ernaast maar een paar honderd meter verder omdat de aangevreten boom een waarschuwingsgas uitwasemt en de bomen in de omgeving waarschuwt. Die maken ook direct gifstoffen aan. De giraffes weten dat uit ondervinding en gaan dus een stuk verder of gaan tegen de wind in naar de dichtstbijzijnde boom. Want aangezien geuren met de wind meegaan, ontvangen deze bomen geen waarschuwing en zijn hun bladeren nog smakelijk voor de giraffes. Dit soort waarschuwingen gebeurt ook in onze oude bossen en het is heel bijzonder te lezen hoe vernuftig toch onze natuur in staat is zich te verdedigen of een verdediging te omzeilen. Er zal nog wel meer volgen want ik ben erg onder de indruk van wat ik lees.
slimme bomen
Weer thuis
Zo, ik ben weer thuis na drie dagen Brummen en Zutphen. Iedere dag bij mijn broer op bezoek en vandaag samen in de ambulance naar Arnhem voor de laatste scan. Dinsdag horen we of er een behandelplan is en wat dat inhoudt. Tijdens het wachten heb ik zitten lezen in een fantastisch fascinerend boek: ‘Het verborgen leven van bomen’ van Peter Wohlleben. Sommige stukken lees ik steeds opnieuw omdat ik het zo bijzonder vind dat bomen op allerlei manieren met elkaar communiceren en voor elkaar zorgen. Ik ontdek een nieuwe wereld in de oude wereld. Komende dagen ga ik bijkomen en heerlijk verder lezen. Volgende week weer naar Zutphen. Wordt spannend.
Omslag
Donderdag en vrijdag waren M. En K. bij ons in de Achterhoek en we hadden het fijn. Fietsen, eten, drinken, praten, lachen, naar het nieuwe Mondriaanmuseum in Winterswijk. En ook vanmorgen begon met prachtig weer, tot we het bericht kregen dat mijn broer F. In het ziekenhuis lag en dat het ernstig was. Weg vakantiegevoel. We zijn er vanmiddag geweest en gaan morgen weer en dan door naar huis. Daarna ga ik weer terug om bij hem te zijn. Als pensionada gaat dat makkelijker dan voor een werkende dochter. Er komen allerlei onderzoeken en dan horen we of er nog iets gedaan kan worden. Wat krijgt hij veel over zich heen, teveel. Steek maar een kaarsje voor hem op.
Rustige dag 2
Vanmorgen heerlijk in de zon zitten lezen en daar was de eekhoorn weer, rennend van de ene naar de andere kant. Wat zijn het toch een prachtige beestjes. Na ons slaapje op de fiets naar Bredevoort, het boekenstadje. Daar hebben we goede herinneringen aan. Overal boekenwinkeltjes, in ieder straatje en de oude school ook helemaal vol met boeken.
Groot was onze teleurstelling vanmiddag want de school die vroeger vol oude boekwinkeltjes was, was een brouwerij geworden. De winkeltjes in het stadje die er nog waren, op een hand te tellen, waren dicht en alleen wat open boekenkasten met heel oude, voor ons niet aantrekkelijke boeken op straat. Maar het terras op het oude plein, daar was het goed toeven. Toen weer op de fiets terug naar Aalten en daar naar de boekwinkel. Ton kan met lege handen naar buiten komen, maar dat lukt mij niet. Na een goed avondmaal op een ander plein gingen we weer terug naar ons boshuisje . Weer een heerlijke rustige dag en morgen wordt het weer zonnig is ons beloofd. We zien wel wat het ons brengt.
Rustige dag
Gisteravond was het stil in ons huisje, we zaten te lezen. In mijn boek stonden twee zinnen die me niet loslaten : Papa komt in elke kamer. Ook ’s nachts.
Die laatste zin, drie woordjes voor een van de meest erge dingen die een kind thuis kan overkomen. En ik denk vanwege de beknoptheid dat het nog meer indruk maakte. Ook vandaag spookt het geregeld door mijn hoofd. Gelukkig is er ook koffie op een terrasje in Aalten, de e-bikes die we gehuurd hebben, het buiten lopen met mijn fototoestel terwijl Ton een slaapje doet. Was het vanmorgen wat fris, nu, half zes, zit ik heerlijk buiten te kijken naar het paard dat in de wei voor ons loopt. Ik zal eens kijken of het me lukt er wat foto’s bij te zetten. Zo niet dan moet je het met de woorden en je fantasie doen.
Keuze
Zittend in een huisje in Aalten, pak ik mijn schrijfspullen en blader wat in mijn schrijfblok en kom bij een stuk dat ik al eerder schreef over een onderwerp waar ik vaker over heb geschreven. Het thema was: ‘Een rommelig huis is een keuze,’
Ik maak de keuze niet om rommel te maken, dat gaat vanzelf. Ik maak wel de keuze om die rommel (niet direct) op te ruimen. Voor anderen is opruimen geen keuze, zij doen dat uit zichzelf. Voor hen zou rommel maken een keuze zijn. Ik verbaas me wel altijd hoe snel een nette kamer rommelig wordt en hoe lang het duurt om die weer netjes te krijgen.
Ik weet dat ik meer tijd over zou houden als ik alles direct op zou ruimen, maar zo werkt het niet bij mij. Natuurlijk heb ik de keuze om mezelf aan te leren direct op te ruimen, maar dat die keuze gedoemd is te mislukken bewijst het verleden. Het zij zo.
boom
Boom
Een boom is Iemand die bang is voor Niemand,
hij leeft langer, hoger en vaak dikker dan wij,
spant de kroon van eenvoud en bescheidenheid:
wie die hem kapt zou hier willen stilstaan
om honden en heren over zich te laten wateren?
Anneke Brassinga
uit: ‘wachtwoorden’
Zo kun je dus ook naar een boom kijken.
Prachtig de zin:’ spant de kroon van eenvoud en bescheidenheid’. Door Iemand met een hoofdletter te schrijven maakt zij er een persoon van, een hij. Ikzelf vind ook dat bomen een persoonlijkheid hebben en raak graag een stam aan alsof het een goede vriend is. Wat is zo leuk vind is de totaal andere sfeer in de laatste twee regels die ik niet verwachtte achter dat wat dreigende van het kappen van de boom.
En voor onze flat wordt de linde herfstkleurig in de kroon, vallen de bladeren al af en wordt het weer tijd voor de kastanjes. Wie weet hoe het er in het oosten van het land uitziet, hoe ver de natuur daar is. Dat gaan we volgende week eens van nabij bekijken.
schrijven
schrijven is ontdekken
dwalen met pen op papier
ik wil de woorden voelen trillen
die getrokken tekens van inkt
een afgesleten woord scherp slijpen
het buiten gewoon maken
verdwalen met mijn pen wil ik
in de rondreis naar een gedicht
marisca
avond aan zee
Je hebt van die avonden aan zee die net iets anders zijn dan de andere. Dit was zo’n avond. Het was stil, heel stil, de lucht verkleurde, mensen werden silhouetten en ik trok me terug in mezelf om ook daar die stilte te voelen.
de zee
ik zie de zee.
de zee ziet mij
dag zee
hoe gaat het?
Ik eb, zegt de zee
wat heb je?, zeg ik
ik heb eb.
doet dat zeer?
nee, zegt de zee
een zee heeft geen zeer.
Frank Eerhart
Dit gedicht hangt al heel lang aan het prikbord in de keuken en past prachtig bij mijn nagenieten van de week aan zee. Vooraf had ik gedacht dat ik allerlei elfjes zou maken, maar daar is niets van gekomen. Maar ik schreef al: alles mag, niets moet.