beeldje aan de wandel

Ik kan me zo voorstellen dat je als beeld ook wel eens aan de wandel wilt om even iets anders om je heen te zien. Herken je het Els?

regen

Met al die lenteregen/hagel zit ik lekker warm thuis en de kinderen in de tent op Vlieland. Een foto toont ze op een enorm leeg strand maar met een grote glimlach op hun gezichten. Ik weet nog dat wij vroeger in de regenplassen mochten stampen, als enige kinderen in de straat. Wie weet hebben sommige kinderen wel jaloers naar ons gekeken. Regen, je kunt het negatief en positief beoordelen, net naar je eigen omstandigheden. Ik maakte er een gedicht over.

regen

het regent, maar niet hier
buiten valt het steil omlaag
slaat gaatjes in de aarde

groen kleurt weer op
vogels, te laat voor een schuilplek
schudden zich, slaan de veren uit

rode laarsjes staan klaar
maar moeder houdt van
net en droog

meisje pakt pen en
schrijft: het regent
en ik zit binnen

marisca

geheugen van de huisvrouw

Buiten giet het van de regen en dus blijf is lekker binnen. Bij het opruimen vond ik een boekje dat ik van vrienden heb gekregen bij hun opruimen”Cycloram voor de huisvrouw”, aangeboden door het Instituut van systematisch sparen. Wat dat dan ook mag wezen. Even cycloram opzoeken: op internet niet te vinden maar zie, in het voorwoord wordt het uitgelegd: ‘het is samengesteld uit het Griekse woord kuklos en het woord Ram, hetgeen betekent een kring, een cirkel, de gesloten lijn die getrokken wordt door uitgeverij De Ram’.

Ben ik nog niet veel wijzer, dan maar naar de inhoud. Een a t/m z van allerlei onderwerpen betreffende de huisvrouw. Vermakelijk om te lezen. Ik neem een stukje uit het: Geheugen.

Eigenlijk is het zo dat wij huisvrouwen niet mogen vertrouwen op ons geheugen; het is nu eenmaal een onbetrouwbare vriend van ons. Een klein bloknootje dat u steeds bij de hand ( in de tas) heeft, is het prettigste hulpmiddel voor uw geheugen. Wanneer u direct opschrijft hetgeen u moet onthouden en u doet dat kleine bloknootvelletje ( niet groter dan een tramkaart) meteen in uw portemonnaie of in uw toiletzakje, kortom op een plaats waar u enkele keren per dag kijkt, dan zult u veel minder dingen vergeten…’

Dat waren nog eens tijden waarbij je het dagelijks leven kon leren uit een boek.

dansende tulpen

Ik ben vanavond weer even achter de computer gekropen om wat met tulpen te spelen en soms gaan ze dan dansen, althans, dat zie ik er in. Het is leuk om oude en nieuwe foto’s te combineren en naar de beste combinaties te zoeken. En dan kan er een nieuwe foto ontstaan. Ik wil proberen een serie te maken van dansende bloemen en dat betekent zoeken naar een rode draad die ze verbindt. Het rode heb ik al, nu de draad nog. Ik heb wel gemerkt dat de eerste foto vaak het opzetje is en dat het uiteindelijk iets totaal anders wordt. Maar dat is het leuke van het uitproberen. Een soort schilderen, maar dan met foto’s en de computer. Maar nu is het tijd om af te gaan sluiten en een glas lekkere witte wijn in te schenken. Ton gaat slapen na een rustige dag met weer wat vooruitgang. Ik ga nog wat lezen.

uitzicht

Twee jaar geleden hadden we nog een ander uitzicht: we keken op de bollenvelden van Noordwijkerhout. En dat was geen straf. En terwijl wij daarvan genoten werd ons nieuwe huis steeds meer ons nieuwe thuis en daar was weer een heel ander uitzicht.

Daar zat ik vanmiddag aan te denken toen ik op het balkon zat.

Vanmorgen was er geen tijd om daar te zitten want Ton moest weer voor controle naar het ziekenhuis. Het was weer even spannend omdat zijn bloed maandag niet goed was, veel te hoge ontstekingswaarden en hij mogelijk vandaag dan toch geopereerd zou moeten worden. Maar gelukkig was het bloed sinds maandag verbeterd en mocht hij weer mee naar huis. Het is nog steeds niet goed maar goed genoeg om een weekje weg te blijven. We zien enige vooruitgang en hopen dat het zich voortzet en ook Ton weer kan genieten van ons mooie uitzicht en wie weet gaan we over een tijdje dan een paar dagen ergens anders van een heel ander uitzicht genieten. Maar zover is het nog niet, maar dagdromen, dat kan altijd.

van oud naar nieuw

Met Ton gaat het nog niet vooruit en dat kan volgens de dokter nog wel een hele tijd duren. Ik hoop op mooie dagen dat ik lekker op het balkon kan zitten, maar met mindere dagen is het heerlijk op mijn kamer. Ik maak weer foto’s van uitgebloeide rozen, combineer ze met verschillende ondergronden, zoals een tekening van mezelf en dan ontstaat er weer een nieuw beeld. Een mens heeft soms maar weinig nodig om zich prettig te voelen. Maar enige vorderingen bij het herstel, daar zou ik me helemaal prettig bij voelen. Maar wat niet is is niet.

citaat

Ik vind het weer eens tijd voor een citaat en kies dat dit keer uit: ‘Paardejam’ van Charlotte Mutsaerts. Het hoofdstuk:’ Het jukbeen of waarom men zijn tranen de vrije loop moet laten’ is te lang om hier te tonen, ik neem er een stukje uit.

Alleen die eerste zin al:

…Tranen die niet mogen biggelen worden verkropt.
Langs de binnenkant der ogen stromen ze de wangen in.
De neus kan niet alles afvoeren.
Hoe minder iemand huilt, hoe voller de wangen, hoe dieper de mondhoeken, het groter het chagrijn.
Huil dus veel.
Lach niet minder.
Door de lach vliegen de neusvleugels omhoog.
Het juk gaat mee de lucht in.
De wangen volgen…

Het leuke van Mutsaerts vind ik haar gedachtenkronkels. Zij kan zo origineel over gewone, alledaagse dingen door associeren en opeens kun je dat gewone ding niet meer als gewoon bezien, maar als bijzonder. ‘ Speels, dat vind ik het woord voor haar gedachten. Misschien is ze daarom wel een dubbeltalent, ze schildert namelijk ook op een geheel eigen wijze. En dan kan ze ook nog achterste voren praten, gezien bij Adriaan van Dis. Leuke vrouw, bijzondere vrouw.

Weer

Vanmorgen met Ton weer naar ziekenhuis voor controle en weer werd een bloeding geconstateerd. Weer de pijnlijke behandeling om bloed uit de knie te halen. Dus weer terug naar af. Maar ja, zonder bloedverdunners kan het hart ermee ophouden, dus vanmiddag verder overleg, maar per telefoon. Hij ligt nu uitgeteld in bed en zal er vandaag niet meer uitkomen. Tegenvaller dus. Ik ga lekkere rabarber-aardbeienmoes halen, wie weet smaakt het hem vanavond.

dansende tulp

Vroeger vond ik ze niks, nu kan ik er geen genoeg van krijgen. Vandaag eens kritisch door mijn verzameling tulpenfoto’s gegaan en heel veel weg gegooid. Maar bij andere zag ik opeens iets nieuws: alsof ze dansten. Zoals deze oude witte tulp die er ondanks haar leeftijd geen genoeg van kan krijgen. ‘ Voetjes van de vloer’, zoals onze ouders vroeger zeiden.

weer thuis

Heerlijk, Ton ligt weer in zijn eigen bed. Nu verder thuis opknappen. Kan even duren maar we hebben de tijd.

Verder kijken »