fiet fwiew

Je hoort het bijna niet meer: FIET FWIEW!! : een leuke vrouw die nagefloten wordt vanaf de steigers of vanuit een auto. Nu las ik gisteren waar dat tweetonige fluitsignaal vandaan komt: uit de scheepvaart. Als vroeger de kapitein de aandacht vroeg van zijn bemanning, liet hij een tweetonig signaal klinken. Dat aandachtsteken zat er zo in bij de bemanning dat zij het overnamen als zij aan wal gingen en de aandacht van een leuke vrouw wilden trekken. Via de scheepvaart ( de mannen kwamen overal) verspreidde dit ‘ mooie vrouw signaal’ zich over de hele wereld. Omdat veel mannen van nu het ongepast vinden en de meeste vrouwen er niet van gecharmeerd zijn, hoor je het bijna niet meer. Wat ergens ook jammer is want wie wil niet eens nagefloten worden omdat je er zo goed uitziet? Nou, hele volksstammen denk ik, maar toch. Ik moet opeens denken aan een mij bekende moeder en dochter die in Amsterdam liepen en ook nagefloten werden. De dochter kijkt om en hoort:’ nee, ik floot naar je moeder’.

spijkers op laag water

SPIJKERS OP LAAG WATER ZOEKEN

Ik las onlangs, ik weet niet meer waar ( in boek of op pc) iets over een spreekwoord waarvan ik denk dat weinig jonge mensen het kennen. Het is leuk dat spreekwoorden en gezegdes vaak ontstaan vanuit de dagelijkse praktijk en dat ze later een andere betekenis krijgen. Zo ook met het gezegde over spijkers zoeken. Vreemd dat het ‘ op’ laag water is en niet ‘in’ laag water want ik neem toch aan dat die spijkers waren gezonken.

…’De uitdrukking herinnert aan de scheepsbouw, in de tijd dat spijkers een grotere waarde vertegenwoordigden dan nu. Wanneer het laag water was, lieten de eigenaren van scheepswerven hun arbeiders de gevallen spijkers oprapen.

Vroeger riep het gezegde een gevoel van zuinigheid op, nu ligt het accent op gevit. De verbindende schakel is dan het aspect van de pietluttigheid.’

Ik vind het een leuk verhaal maar als ik bedenk hoe vaak ik dit gezegde zelf heb gebruikt, dan is het zelden. Toch leuk om te weten waar het vandaan komt.

oud versje

Ik dacht van de week aan een oud poëzieversje maar wist alleen de eerste vier regels nog. En dan biedt Google weer uitkomt. De een na laatste zin is hier in de flat zeker van toepassing want er wonen een aantal 90 plussers nog zelfstandig en ik ken een aantal heel vieve tachtigers. Dat biedt perspectief.

10 dat zijn je kinderjaren
20 moet je aan het sparen
30 moet je zijn getrouwd
40 ben je daarvoor te oud
50 ga je aan het zakken
60 krijg je ongemakken
70 daal je van het leven af
80 lig je misschien al in het graf
90 kun je nog heel goed leven
100 een geschenk van God gegeven

zomer

BADPAKKEN ZOEKEN
PASSENDE DAMES

Dit heb ik lang geleden in een boekje opgeschreven. Wie de bedenker van dit leuks is weet ik niet. Wat ik wel weet is dat de zomer begonnen is zonder echt zomer te zijn. Dat er maar vele dagen mogen komen waarin we zo, al of niet meer passend gekleed, mogen zitten.

nog een deur

Onlangs schreef ik over mijn huiskamerdeur ( die morgen nog steeds gelapt moet worden). Maar afgelopen dinsdag schreef ik ook over een andere deur naar aanleiding van de vraag: welke deur zou je open willen zetten?

Ik zou de deur van mijn vroege jeugd wel eens open willen openen om dan een kijkje te nemen hoe ik was als kleuter en lagere schoolmeisje. Ik ben zoveel vergeten, weet zo weinig tastbaars erover te vertellen. Ik zou wel eens willen zien en voelen hoe het toen was. Opeens herinner ik mij, zittend in de rookstoel met Monkey de kat achter me op de leuning. Ze likte altijd aan mijn paardenstaart als ik terug kwam van het zwemmen. Dat gevoel kan ik nog terughalen. Maar ik zou meer willen zien en terug beleven. Hoe zag mijn kamertje eruit? En ikzelf? Ik weet dat wel enigszins door foto’s maar hoe zag ik mezelf?
Wat aten we en hoe laat? Hoe laat moesten we naar bed? Ja, ik zou graag dat deurtje openen en meelopen naar school. Ging ik alleen of met vriendinnetjes, waar zat ik in de klas. Eén herinnering heb ik nog heel duidelijk: ik zit op de achterste van van een groot zolderlokaal en ben jarig. De juf vraagt iets en ik versta het niet. Ook de tweede keer versta ik het niet en dan zegt ze: ‘ is het ja of nee’? Ik heb geen idee en kies voor ‘ nee’. Tot mijn verdriet zie ik een ander meisje naar het bord toelopen en het bord schoonvegen. Oh wat vind ik dat erg, dat is iets wat ik zo graag had willen doen en nu mag een ander het doen. Ik heb geen idee of ik het later wel een keer heb mogen doen.

Een schoolfoto rond 1954-1955.

deur

Vanmorgen in het schrijfcafé moesten we een deur beschrijven die we vanmorgen hadden gezien en daar dan op doorschrijven. Ik dacht aan de deur naar onze woonkamer.

Deze deur nodigt uit om door te gaan. Hij laat het zonlicht door en maakt daardoor ook de gang licht. Hij zou nog meer licht doorlaten als ik het glas eens lapte. Iedere keer als ik er langs loop denk ik: ’straks even lappen.’ Maar straks is er steeds weer iets anders wat ik ga doen. Ik moet dus denken:’ nu ga ik het doen.’ En ik weet zeker dat het zo gebeurd is en dat ik me daarna lekker voel met zo’n heldere, schone deur. Maar ja, dan vallen de andere ramen zo op. Dus moet ik die ook gaan doen. Hoewel, moeten, ik moet natuurlijk niks. Toch is het goed af en toe van jezelf wel wat te moeten. Want ik geniet wel als alle ramen weer helder doorzichtig zijn als de zon erop schijnt. Ik denk dus dat ik het maar eens moet gaan doen. Niet denken dus, gewoon doen. Morgen.

geen dierendag maar toch…

Gelukkig is het nog lang geen dierendag, de lange hete zomer moet nog komen. Maar ik kwam vorige week in Zutphen een leuke poes tegen die zich koesterde in de zon, een kudde koeien in een portiek en vandaag een schaap dat zo maar een nakomeling van Dolly zou kunnen zijn. klik op de foto om hem te vergroten.

papier

Ik ben al heel lang gek op allerlei soorten papier. Daarom geniet ik ook van kunst, gemaakt van papier. Zo zag ik ooit in Frankrijk een prachtig papieren plafond en heb daar stukjes van gefotografeerd. Die foto’s kwam ik net weer tegen en dacht: leuk voor Fluweelbloem. Heel vaak vind ik details veel interessanter dan het geheel. Het geheel is zoals de maker het ons wil laten zien, maar in de details kun je je eigen fantasie laten gaan. Zoals hier dus. Moet je ook eens doen. Van een gebouw, muur, vaas enz. een klein stukje bekijken en op de foto zetten. Je maakt zo op eenvoudige wijze een nieuwe werkelijkheid, die van jou.

Weekend

Dit weekend naar het oosten van het land geweest. Niet het verre oosten maar Gelderland. Eerst naar Ineke en Wim op de camping. Eindelijk mooi weer. Daarna naar een hotel in Zutphen en vanmorgen naar mijn broer Frank en samen naar het graf van onze Mink. Vorige week waren we er ook en het blijft onbegrijpelijk dat we hem nooit meer zien en horen.

Weer thuis kwam ik deze spreuk tegen:

Niet  iedere dag is goed,

maar er is iets goeds in iedere dag.

Maar probeer dat maar te zien als er zoveel verdriet is. Nicht Mirjam ziet het en geniet van die momenten. Dat er veel mooie momenten voor haar komen.

oog

Ik vind vaak dat dieren zo droevig kunnen kijken. Vooral olifanten en apen. Maar deze geit kan er ook wat van. Hoewel, hij zou ook diep in gedachten kunnen zijn.