lijstjes

Voor de schrijfcursus moeten we allerlei soorten lijstjes maken. In het begin zit je naar onderwerpen te zoeken maar dan komen ze hoor. Een die ik bedacht is: wat behoort tot mijn favoriete muziek. Nu weet ik dat dit soort lijstjes veranderen door de jaren heen. Al vrij jong begon ik met een lijstje met muziek voor als ik dood zou gaan. Had altijd het gevoel dat ik jong zou overlijden, maar gelukkig, ik ben er nog steeds. Gisteren eens bedacht wat ik nu erop zou zetten. In ieder geval wil ik nummer 1 en 3 en 8 en 9. Nou, ik denk dat de tijd dan wel vol zit. Andere liederen daar heb ik speciale herinneringen aan en daarom staan ze op de lijst of ik zing ze geregeld en geniet dan van het origineel en van mezelf.

  1. ‘Bist du bei mir.’ Aafje Heynis. Bach
  2. A night like this.’ Caro Emerald
  3. ‘bloemenduet’ uit Lakmé. Leo Deliber
  4. ‘ islands in the stream’ . Dolly Parton en Kenny Rodgers
  5. ‘ la foule’. Edith Piaf
  6. ‘ le temps des cerises’. B. Schoepen en G. Arnaert
  7. celloconcerten
  8. ‘oktoberkind’. Liselore Gerritsen
  9. ‘ Ik heb een steen verlegd’ Bram Vermeulen
  10. allerlei adagio’s

rust

Rust is niet hetzelfde als luiheid.
Luiheid is de gewoonte uit te rusten
voordat je moe bent.

David Baird

Dit roept toch een glimlach op he?

mijn naam is

mijn naam is marisca
regelmaat is waar ik naar streef
integer probeer ik te zijn
samen met anderen delen geeft mij energie

regelmaat is waar ik naar streef
ik wil altijd meer dan ik kan
samen met anderen delen geeft mij energie
moet geregeld even in mezelf kruipen

ik wil altijd meer dan ik kan
leven, ik zoek nog steeds het doel ervan
moet geregeld even in mezelf kruipen
hart, ik probeer er naar te luisteren

leven ik zoek nog steeds het doel ervan
hoef niet meer altijd aardig gevonden te worden
hart, ik probeer er naar te luisteren
mijn naam is marisca

Deze pantoem schreef ik nadat ik een woordgedicht over mijn naam had gemaakt. Dankzij een schrijfcursus ben ik weer zo heerlijk aan het schrijven en dichten. Ik heb vaak een zetje nodig, maar dan ben ik er volop mee bezig op allerlei manieren. Niet op het balkon vandaag, maar binnen is ook heerlijk. Vrijdag moesten we een lijstje maken van huishoudelijke taken die ik leuk vond. Nou, ik wist er niet een. Dus maar ‘een glas wijn inschenken’, ‘bed verschonen omdat het dan zo lekker ruikt’, en nog zo wat zwaar bepeinsde dingen. Van alles vind ik eigenlijk alleen wijn inschenken leuk. Ga ik me nu dus aan die huishoudelijke taak wijden.

kermisverlangen

Ik zag dinsdag dat de kermis op de Grote Markt al opgezet was en ik krijg dan geen enkele aanvechting om de kermis op te gaan. Dat heb ik voor het laatst gedaan toen de kinderen nog klein waren en twee jaar geleden toen we een foto-opdracht kregen om de kermis op de Dam in Amsterdam op allerlei manieren in beeld te brengen. Zo vind ik het niet zo prettig om zo maar mensen te gaan fotograferen dus ik ging achter een vuilcontainer staan en begon van daaruit te fotograferen. En hoe langer ik dat deed, hoe minder ongemakkelijk het voelde.

Op een gegeven moment viel me het verlangen van de kinderen op. Het verlangen ergens in te kunnen en niet te mogen of niet te kunnen omdat zij er geen geld voor hebben. Gelukkig is er soms een oma die dan op zoek gaat naar wat euro’s, maar vaak zag ik de kinderen wat dromerig staan te verlangen. Ik weet van mezelf alleen dat ik al op de MULO zat en dat ik naar de Zaanenlaankermis ging. En natuurlijk keek ik op die leeftijd stiekem meer naar de jongens dan naar de attrakties. En nu vind ik het eigenlijk een hoop herrie en drukte, maar ja, ik ben geen puber meer.

klik op de foto’s om ze te vergroten

bollenveld

Vanmorgen was ik op een schrijfochtend in Noordwijkerhout en ik heb er weer van genoten. Op allerlei manieren over allerlei onderwerpen schrijven zoals over een ‘ bollenveld’. Natuurlijk moest ik aan vorig jaar denken toen we een paar maanden daar tussen de bollenvelden hebben gezeten, in afwachting van de verhuizing. Vanmorgen reed ik weer langs de bollenvelden. Sommige nog vol kleur, andere al weer kaal. Inspirerend dus voor een woordgedicht.

bollenveld

b bolletjes vol kleur en geur

o onder de kale akker

l lentelicht en warmte

l laten ze massaal opkomen

e einders vol kleur

n niemand vergeet die eerste blik

v vervelen doet het nooit

e en de bolletjes vol kleur en geur

l liggen straks weer te wachten op de lente

d daar put een mens hoop uit

bollenveld

m’

boeken

‘Buiten de hond is het boek de grootste vriend van de mens

Binnen de hond is ’t te donker om te lezen’.

Els stuurde me onlangs enkele gedichten en een leuk citaat over boeken. Het citaat staat hierboven, het gedicht hieronder. Boeken, wij kunnen niet zonder. Het snuffelen in een boekwinkel, hoe ouder hoe spannender, het bekijken, het heerlijke kopen en dan mee naar huis. Zitten en openen: het ware genieten.

Lezen

Mijn boeken zijn meer
dan gebundeld papier
zoveel meer
dan een paar glazen inkt
op dood hout
het zijn stemmen
die nimmer
de stilte doorbreken
ruisende werelden,
plaatsen van rust
het zijn bomen
die weer zijn begonnen
te spreken

Ingmar Heytze

Zesarmig kroonhert

Herten, vele mensen genieten ervan, ieder op eigen wijze. Arnold schoot ze graag met zijn fototoestel. Deze jager met zijn geweer. Maar wat is dit voor hert? Ik lees het even voor:

‘ Zesarmig kroonhert (ook: Armluchter)
(Cervus senibrachialis fulgens)

Vreet uitsluitend sterkstroom. Leeft in de westelijke vlakte van St.Philipsland. Ook te vinden in Lampedusa.
In de bronstijd oplichtende uitwassen aan de oren die gaan knipperen bij links- resp. rechtsafslaan. Worden uitgeschakeld zodra er gevaar dreigt.

Dit vond ik in het geweldig leuke boek ‘Halbritters dieren- en plantenboek’. Weliswaar een tijd geleden en gelukkig heb ik het gedeeltelijk gescand want het boek kan ik na de verhuizing niet meer vinden.

Van gisteren naar vandaag

En vandaag, vrijdag, gaat het leven ‘gewoon’ door. Net alsof er gisteren niet iets wezenlijks veranderd is. Maar dat is het wel. Gisteren was het definitieve afscheid van onze neef Arnold. Zijn vrouw, familie, vrienden en ander bekenden moesten hem achter laten en gingen zonder hem terug naar huis. Maar de toespraken gaven weer dat hij tijdens zijn leven indruk heeft gemaakt, indruk heeft achter gelaten. Net als onze Mink was zijn leven te kort.

Vicky Baum schreef:’ Lang of kort, het leven is wat je erin stopt. Twee gevulde dagen kunnen méér zijn dan veertig lege jaren.’ Nou, leeg zijn hun jaren niet geweest, dat is een troost, zij het een schrale.

Ik las er nog een: ‘Als het donker genoeg is, worden de sterren zichtbaar’.(Ch.A.Beard).

En dan hoop je maar dat er sterren om de mensen met een diep verdriet heen zijn als zij hun donkere dagen beleven.

narcissen

De eerste narcissen zijn als gele pleisters op winterwonden.’

Uit: ‘Narcissen’ van Peter Kistemaker.

Daarom zitten we te genieten van de gele narcissen op ons balkon ( dank aan de gulle gevers). Hoe gek ik ook op de herfst en winter ben, nu heb ik behoefte aan kleur en licht. Geen gekke dag vandaag dus om erop uit te gaan en omdat Ton vandaag in goede doen was zijn we naar Amsterdam gegaan naar de tentoonstelling waar we al heel lang heen wilden: die van DWDD (de wereld draait door) in het Allard Piersonmuseum. Was de moeite van de treinreis waard. Denk er een lunch bij en we hadden een goede tweede paasdag.

Kaartjes

Deze winter ben ik veel naar theater geweest en alle kaartjes in een grote envelop in een la van het kastje in de hal bewaard. Tot vorige week. Ik wilde de envelop met de kaartjes voor de voorstelling pakken waar ik met I. heen zou gaan. Geen envelop in de la en ook verder nergens in huis. Kassa niet bereikbaar. Lichte paniek. Vroeg erheen en gelukkig, we stonden in het systeem en kregen nieuwe kaartjes. Toen zag ik in de agenda dat ik gisteravond met E. naar de schouwburg zou gaan voor haar verjaardag. Zij had haar kaartje al maar het mijne zat in de verdwenen envelop die waarschijnlijk met het oud papier is mee gegaan. Maar gelukkig kreeg ik in de schouwburg ook een nieuw kaartje. En zo hebben wij genoten van een avond ‘vive la France’. Heerlijk die Franse liedjes die wij in de auto draaiden tijdens de vakanties vroeger. Om de beurt mocht ieder een kant van een cassettebandje kiezen en de kinderen hadden heel andere keuzes dan wij. Maar dat was ook de charme van het samen weg zijn. Nu zit ieder met zijn eigen muziek in zijn eigen wereld. Soms lekker maar ook een gemis.

Verder kijken »