zakdoekje leggen

het was warm
en wij speelden buiten

blote benen in sandalen
katoenen jurkjes
we vormen een kringetje

één liep rond
de anderen zongen
‘ niemand zeggen
ik heb de hele nacht gedwaald
keer omme- keer omme ‘

ik dwaal niet meer
mijn zakdoekje is gelegd

marisca

herinneringen

Het wordt wat meer weer om eens wat met wachtende foto’s te doen. Zo bedacht ik dat ik na het overlijden van mijn moeder haar huis ben doorgelopen en van alles heb gefotografeerd. Op aanraden van vriendin A. heb ik allerlei dezelfde soort voorwerpen bijeen gezocht. Zij heeft zo vroeger een herinneringsboek gemaakt en daar ben ik nu ook mee bezig. Het is nu bijna twee jaar geleden dat mijn moeder overleed en als ik haar laatste foto zie dan zou ik weer zo graag eens over haar haar willen strelen en haar stem willen horen. Maar we moeten het met foto’s en herinneringen doen.

De mens lijdt het meest…

van het lijden dat hij vreest. Dat gold vrijdagochtend vroeg voor mij toen ik achter een ambulance aanreed waarin Ton lag. De hele nacht aan het spoken geweest en omdat de dokter niets kon vinden maar Ton toch heel beroerd en benauwd was werd besloten hem in het ziekenhuis verder te onderzoeken. We dachten allebei aan zijn zwakke hart en wat ik dacht toen ik daar in het donker reed kun je wel bedenken.

Maar het is gelukkig allemaal goed afgelopen. Hij is weer thuis en zijn adem is weer normaal. De zon schijnt en straks ga ik een stukje lopen want de onrust zit nog in mijn lijf. En Ton? die ligt heerlijk te slapen en geniet dat hij weer thuis is. Ik realiseer me ook dat dit niet zo voorspoedig met iedereen gaat. Lieve A. en M. we denken aan jullie en morgen schieten er heel wat gebedjes op.

steeds kaler

Voor een foto-opdracht heb ik een tijd een boom gevolgd in zijn kaler worden. Niet helemaal volgens de opdracht bleek van de week, maar je krijgt wel een beeld van de boom gedurende zes weken. Je ziet, ze zijn niet exact gelijk in beeld gebracht waardoor je er geen filmpje van kan maken. Maar je ziet hem wel kaler worden. Kijk maar even mee.

bij de geur van anijsmelk

pim pam pet
nog hoor ik het geluid
het hard geratel dat zachter wordt
als de nieuwe letter nadert
een vrucht met een m
wij kenden slechts de mandarijn
mango’s waren van later

marisca

Dit was een van mijn gedichten gisteren bij de dichtkring over het onderwerp ‘ spelletjes’. Creabea he?

smakkende kat

Zo’n twintig jaar hebben wij een poes gehad, Poelie. En zij had vaak de gewoonte als zij buiten een vogeltje zag, om te gaan zitten smakken en rare geluidjes te maken voor het raam. Ik dacht dat zij daar uniek in was, maar nee hoor, dat doen veel katten. Dat lees ik in Quest. Als Poelie buiten was en een vogeltje zag, dan deed ze dat niet, dan was ze juist doodstil en sloop zij , bijna geruisloos, dichterbij. Het heeft dus met het binnen zijn te maken en weten dat je niet bij dat vogeltje kunt komen. Pure frustratie dus.

Wat ik ook zag als zij buiten was en zich klaarmaakte voor een sprong naar een kikker of vogel of vlinder, dan wiebelde zij een beetje met haar kontje. Waarom, dat lees ik ook in hetzelfde blad. Veel katachtigen vallen hun prooi aan vanuit een hinderlaag en hebben geen tijd of ruimte voor een aanloop. Door met hun achterwerk te wiebelen en met hun poten te trappelen zoeken ze een balans en warmen hun spieren op.

Wie een kat heeft herkent het bovenstaande waarschijnlijk wel.

hoe Vlaanderen is ontstaan uit liefde

Dan is het half november en zit ik toch in een vest op het balkon in de zon te lezen. En het voelt gewoon warm, wat een heerlijk najaar. Wat ik zat te lezen? ‘ De vaderlandse geschiedenis van prehistorie tot nu’ van Han van der Horst. Een van de drie boeken die ik onlangs op de boekenmarkt heb gekocht. En ik was net bij het gedeelte waarin beschreven wordt hoe Vlaanderen is ontstaan. Lees maar mee:

…’Boudewijn, een vazal van Karel de Kale, had een alles verterende passie opgevat voor Judith, de dochter van zijn heer. Van een huwelijk kon door het verschil van status tussen beiden geen sprake zijn. Boudewijn maakte nu ongeveer de ernstigste inbreuk die een vazal op de banden met zijn heer kon maken: hij liep met Judith weg, plukte de bloem van haar onschuld, en het gelukkige paar trad zonder toestemming van Karel in het huwelijk. Jarenlang hebben de twee met een bende getrouwen min of meer als struikrovers rondgezworven, steeds op de vlucht voor de aanhang van Karel de Kale.
Uiteindelijk liet Karel politieke belangen boven zijn woede prevaleren. Hij erkende Boudewijn als schoonzoon een beleende hem met een moerassig gebied ten zuiden van de Schelde, dat zo onveilig werd gemaakt door Deense zeerovers dat de beide klooster bij het dorpje Gent al door de monniken waren ontruimd. Boudewijn wist zijn gebied dermate effectief te beschermen, dat hij er de bijnaam ‘ met de ijzeren arm’ aan overhield. Zijn nazaten bouwden hun erfgoed aan de kust uit tot het graafschap Vlaanderen’.

En nu snap je dus de titel van dit stukje.
Karel de Kale. Geboren 13 juni 823 in Frankfurt am Main en is gestorven in Avrieux ( Savoye) 6 oktober 877.

Hij werd keizer van het Roomse Rijk als Karel II. Hij was de jongste zoon van keizer Lodewijk de Vrome en zijn tweede vrouw Judith van Beieren. Hij huwde met Richildis van Provence en werd vader van Lodewijk de Stamelaar, Judith van West-Francie en Charles the Child.

foto van de dag

Vanmorgen heerlijk met J. in de duinen gelopen. We gingen voor het burlen maar hoorden slechts de hoge geluidjes van een zwerm staartmezen en het eentonige geluid van boomkruipers. We zagen ze trouwens ook. Ook weer veel damherten gezien, allemaal vrouwtjes dit keer op 1 mannetje na. Sommige herten hebben hun donkere wintervacht al, andere dragen nog de lichtere zomerkleuren. Heel veel soorten paddenstoelen gezien op de grond, op dode bomen en op levende bomen. Maar omdat ik niet zo goed had opgelet of de accu van mijn fototoestel wel vol was ( nee dus) moest ik selectief te werk gaan. Ook wel eens goed voor de mens. Deze foto is voor mij de foto van de dag. De kleuren van de herfst gecombineerd met het grijs van de winter. Het was een solitaire berk in een leeg duinlandschap. Prachtig.
Klik erop om hem groot te zien.

november

NOVEMBERGRIJS

November leert ons de grijzen kennen
van water, lucht en aarde,
in onvermoede schakeringen;
grijs is niet zomaar grijs,
geen mengsel van wit en zwart
of van donker en licht;
grijs is vooral nuance,
grijs kan paarlemoeren zijn
en zelfs veelkleurigheid;
het is november die ons leert
dat grijs niet grijs is.

Maarten Mourik
uit: Sluitingstijd

Dit gedicht is eenvoudiger te lezen dan het vorige. Maar met gedichten is het voor mij net als met heel abstracte kunst: ik vind het mooi, het doet me wat maar ik snap het niet altijd en dat vind ik niet erg. Als het je raakt, dan heeft het gewerkt. Er blijft dan iets in je ‘ rondzingen’ en vaak denk je er meer aan terug dan aan iets dat je wel direct begrijpt.

Van de week was er een dichte mist en ik wilde iets fotograferen met mist dus snel aankleden, eten en op de fiets naar de beoogde plek. Daar aangekomen was de mist helaas al opgetrokken. Dat moet dus nog een keer gedaan worden. En als dat gelukt is zal ik het laten zien al zal er misschien niet veel op te zien zijn.

november

November

Lief is de lucht achter de herfstige boom
en lief zijn al die blaadjes aan de lucht,
doorzichtig van geluk en ouderdom,
als oude vrouwen met het laatste geld op zak
dat zij verkwisten voor een kinderdroom
die levenslang niet werd vervuld.

Adriaan Morriën

Toen ik dit gedicht voor de eerste keer las dacht ik: herfst en lief? ik vind de herfst meer bij onstuimig horen en bij mooi, maar lief? Maar het is volgens mij al een verwijzing naar het kind, de kinderdroom, later in het gedicht. Met kleine kinderen denk je aan ‘ lief’. Het zet je een beetje op het verkeerde been. Ook de combinatie van geluk en ouderdom, die wordt ook niet vaak gemaakt. Subtiele tegenstellingen van een lief, zoet begin tot het wat bittere einde van de nooit vervulde kinderdroom die weer opduikt aan het einde van het leven. Heb ik onvervulde kinderdromen? Ik zou het niet weten. Ik wilde vroeger al schooljuf worden en dat ben ik ook geworden. Ik heb nooit filmster of zangeres willen worden. Wel wilde ik altijd iets doen met schrijven en ook dat is gelukt. Hier zit dus ‘ een oude vrouw met het laatste geld op zoek en vervulde kinderdromen’. Niet gek dat te bedenken op een dinsdag in november.

wat een zomerse dag in november

Wat een heerlijke dag om buiten te zijn. Vanmorgen op de fiets met Ton naar A. en R. om de nieuwe vloer, althans het deel dat klaar is, te bewonderen. En haar nieuwe stoel uit te proberen. Geen stoel voor mij, maar A. en M. zaten er prinsesheerlijk in. Na de koffie fietste Ton direct door naar huis want in de middag had hij een lezing samen met vriend H., weer in Haarlem. En ik? ik had lekker niets, behalve mijn fototoestel om enkele opdrachtfoto’s te maken. Maar dan kom je zoveel anders ook tegen waarvoor ik even afstapte. En al die mensen die van het buitenzijn genoten, waar ik ook was. Daarna even langs vriendin A. die exposeert op de Kunstlijn  in Heemstede. Jas uit, gewoon in je trui op de fiets, dat is toch niet te geloven. Maar het was echt zo. Morgen met I. naar een celloconcert en verder draadjesvlees en lof maken voor dochter M. die even mee komt eten. Geen slecht weekend. Deze twee foto’s waren de ‘ bijvangst’ van vandaag.