ogenblikstemming

Vandaag was een heerlijke dag. Ik was bijtijds op en kon daardoor de ochtendnevel vastleggen vanuit ons huisje. Omdat we vandaag allebei niet weg hoefden, gingen we op de fiets door de duinen naar Noordwijk. Dat is genieten met de zon op je lijf en een fiets die je de duinen op helpt. Vandaag met fotograferen, ja, ik kan het niet laten, vooral gelet op het zonlicht op mens, dier en beeld. Na de middagrust de fiets weer gepakt voor een rondje in de buurt want ik wilde iets doen wat ik van de week heb nagelaten. Toen stonden paarden in de zon met hun hoofd en de manen werden opgelicht. Ik wilde afstappen om het vast te leggen maar dacht: dat komt een andere keer wel. Moet je nooit doen want die andere keer is het net weer anders. Maar ik had geluk: ze stonden weer in de zon te genieten en lieten zich van alle kanten fotograferen. Het is een lekker rondje zo door de velden waar de narcissen bijna hun knop uitspringen. Langs de sloot stonden al pollen in bloei en dat brengt me op de tekst van gisteren over namen. Er is een bloem die genoemd is naar een schitterende jongeman die in de Oudheid verliefd werd op zijn eigen spiegelbeeld in het water. In de ‘Metamorphosen’ van Ovidius wordt het verhaal verteld en het loopt slecht af met de jongeman, genaamd Narcissus. Als hij van liefdesverdriet sterft wordt hij door de bos- en waternimpfen beweend. Zijn lichaam is verdwenen en waar het was geweest ontdekten zij een gele bloem’ gevat in witte bladerkrans’. En die bloem werd narcis genoemd.  
Kijk maar even mee naar vandaag en klik op de foto’s om ze vergroot te zien.

Voor mijn raam dribbelt moeder merel over het haksel dat tussen de struiken op de grond ligt. Dribbel, dribbel, stop. Dribbel, dribbel, stop.Kopje kijkt naar links en rechts, snavel duikt voorover en voor het eerst zie ik in het echt dat ze een enorme zachtroze worm uit de grond trekt. Het gaat in tweeёn, eerst een fikse trek, de worm zet zich schrap met zijn borsteltjes aan de zijkant, een tweede trek, hij is eruit en dan hup de bek in.
Gisteren kwamen er twee eenden uit de sloot voor ons huisje naar de schuifpui en keken vragend naar binnen: brood over? Kennelijk zijn ze hier vroeger gevoerd, maar dat doen we niet. Na een poosje draaiden ze zich teleurgesteld om en gingen ze weer te water.

Als je bij de naam ‘ merel’ de vogel bedoelt, dan kan het zowel de vrouw als de man zijn, terwijl als je ‘ merel’ hoort als mensennaam, dan slaat het alleen op een meisje. Zo ook bij Margriet, Madelief en bijvoorbeeld Sterre. Ik dacht: hebben jongens ook plantennamen? Ik kan me er geen bedenken. Wel dierennamen zoals Beer, Wolf en Arend. Allemaal stoere dieren die kracht uitstralen en vroeger waarschijnlijk gekozen werden om die kracht ook op de naamdrager over te brengen. Ja, en dan gold het waarschijnlijk ook andersom, dat het mooie, liefelijke van de bloemen over zou gaan op het meisje dat die naam droeg. En wie weet is dat nog steeds zo, want  je kiest een naam niet zomaar, althans, dat hoop ik dan maar, je wilt er iets mee zeggen, uitdrukken. Zo vonden wij de namen van onze dochters gezellig, lief klinken, en zie, het heeft gewerkt: twee lieve gezellige dochters.

Ja, en gisteren was de overdracht en is ons huis echt ons huis niet meer. Maar voor het zover was heb ik nog wat foto’s van het verlaten huis gemaakt. En toen we naar ons nieuwe huis gingen, was Ton nieuwsgierig of de krant er gekomen was. En jawel. Wel een gek gevoel was dat. De krant komt er al maar we wonen er nog niet. Er wordt enorm hard gewerkt en er moeten steeds beslissingen genomen worden. Gisteren en vandaag nog naar Heemstede gereden, maar komende week neem ik rust en ook Ton zoveel mogelijk. Maar hij zal af en toe op en neer moeten. Maar de spanning is weg van het oude huis, alles is goed gegaan, dus nu het vakantiegevoel gaan oproepen.